Benim açımdan pek çok konuda referans kaynağı olan Sapiens’te herkesin doğuştan getirdiği bir mutluluk skalası olduğu belirtiliyordu. İster acı ister tatlı ne yaşarsak yaşayalım mutluluk seviyemiz bu skalanın içerisinde hareket ediyor ve olayın üzerinden belli bir süre geçtikten sonra ortalama seviyesine geri dönüyor. Okuyana kadar bunun farkında değildim ancak okuduktan sonra bunu hem kendi hayatımda hem de başkalarının hayatında gözlemledim. Benim için önemli bir bilgiydi çünkü yaşadığım olay, hissettiğim şey ne kadar acı olursa olsun, o an geçmeyecek gibi gelse de, bir süre sonra buna alışacağımı biliyordum artık. Bu konu, birçok konuyu içine sığdırmayı başarmış olan Sapiens’in küçük bir yerinde geçiyordu. Başlı başına mutluluk konusunu ele alan iki kitap daha okudum: Wilhelm Schmid’in Mutsuz Olmak ve Ömer Güçlü’nün Mutlu Olma Dertli Ol isimli kitapları. İkisinde de Sapiens’teki bilginin bende yarattığı farkındalığı yaratacak yeni bir bilgiye rastlamadım ama kişisel gelişim konusunda bilinen şeylerin pekiştirilmesinin de önemli olduğunu düşünüyorum. Her iki kitap da modern insanın her daim mutlu olmaya koşullandırıldığı tespitini yaparak işe başlıyor ve sonrasında çeşitli öneriler sunuyor. Güçlü, Batı felsefesinden de alıntılar yapsa da daha çok Doğu felsefesi üzerinden bakmış mutluluk kavramına. Kitap 6 bölümden oluşuyor ancak ilk ve son bölüm giriş ve sonuç. Doğal Mutluluk Sanatı isimli 2. Bölümde bize dışarıdan sunulan hormonlu, maddi mutluluklar yerine içten gelen, hayatın akışı içerisinde gerçekleşen küçük ama doğal mutlulukların önemine dikkat çekmiş. Mutluluğa gereğinden fazla önem atfediyoruz; hüzün, keder gibi duygular da kalbimizi/ruhumuzu besleyen duygulardır. Mutluluğun Üç Sacayağı isimli 3. Bölümde bunları anlam, çalışmak ve sevmek olarak sıralıyor. Hayatta anlam aramak, kendimizi bir şeye adamak; işimizi en iyi şekilde yapmaya çalışmak, kendimizi faydalı hissetmek; sevdiklerimize vaktimizi ve dikkatimizi vermek. Sufizm ve Mutluluk isimli 4. Bölümde tasavvuf felsefesi: Anda yaşamak, baktığımız her şeyde bir mucize olduğunu fark etmek, sıkıntılara sabretmek ve ümitvar olmak, azla yetinmek. Mutluluk Yolunun Basamakları isimli 5. Bölümde kendi önerileri var: Küçük şeylerle mutlu olabilmek, boş zamanları aktif değerlendirmek, yürüyüş yapmak, bibliyoterapi ve sineterapi, kısıtlı enerjimizi boş konu ve olaylara harcamamak, hayatımızda mizaha yer açmak. Schmid, Ömer Güçlü’den farklı olarak mutsuzluğun işlevselliği üzerinde de durmuş. Schmid’in mutluluğa ilişkin tespitleri şöyle özetlenebilir: 1) Esas beceri mutlu olmak değil, mutsuzluğa katlanabilmektir. 2) Mutsuzluk, yaratıcılığın ve ilerlemenin kaynağıdır. Mutsuz insanlar olmasa ne bilim ilerler ne de sanat eserleri verilirdi. 3) Mutsuz insanlar daha duyarlıdır. Bir tehlikeyi, bir yanlışı, bir haksızlığı mutlulardan daha çabuk fark ederler. 4) Mutsuzluk, hayatın olumsuzluklarına karşı bizi tetikte tutar. 5) Hayatta her şey zıddıyla anlamlıdır. Mutsuzluk olmadan mutluluğun kıymeti bilinemez. 6) İnsan olmak ve hayatın kemaline ermek mutluluk kadar mutsuzluğa da kucak açmayı gerektirir. 7) Anlam mutluluktan daha önemlidir. İnsan anlam gördüğü şey için birçok şeye göğüs gerebilir. Güçlü'nün kitabı biraz kompozisyon tadında, bazı şeyler çok tekrar edilmiş. Schmid'in kitabının da bence çevirisi kötüydü ve bölümler arasında kopukluk vardı.

Mutlu Olma Dertli Ol!Ömer Güçlü · Sufi Kitap · 201528 okunma

·

1 artı 1'leme

·

361 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yasemin