Emile Zola’nın henüz 26 yaşında kaleme aldığı Therese Raquin, tek türle sınırlandıralamayacak kadar kapsamlı bir roman. Psikoloji, suç, dram, aşk, tutku ve hatta polisiye bile bunlara dahil edilebilir. Yazar natüralizmin öncülerinden olarak romanında tamamıyla gerçeklere dayalı detaylara yer vermiş. Anlatılan her durum gerçek hayatta nasıl işleyecekse kitapta da aynı şekilde ilerlemiş. Betimlemelerin sahiciliği ise sanki kitabın içinde görünmeyen bir misafirmişsiniz hissi veriyor. Therese daha küçük bir kızken, babası tarafından halası Bayan Raquin’e emanet edildi. O günden sonra halası ve hastalıklı kuzeniyle yaşamaya başlayan Therese, bastırılmış duygularla büyüdü. Kuzeni Camille hastaydı ve Bayan Raquin onların evliliğinin en doğru karar olduğunu düşünüyordu. Therese buna hiç itiraz etmedi, onlar ne dedilerse kabullendi. Paris’e taşındıktan sonra hayatlarına Laurent isimli köylü bir genç girdi. Therese hayatında gerçek bir erkeği belki de ilk defa görüyordu. Laurent, Camille gibi sıska ve hastalıklı değildi kanlı canlı bir erkekti. Laurent ve Therese arasındaki çekim onları arzularının esiri yaptı. Ve bastırılan arzuların özgürce yaşanabilmesi için bir cinayet işlenmesi gerekiyordu. Bu kadının ve adamın vahşi duygularına yenik düşmesi, onlara hiç tahmin etmedikleri korkuların kapısını aralamış oldu. Bu kitap yayınladığı dönemde -1867- ciddi tepkilere sebep olmuş. Bu tepkilerin en büyük sebebi kitabın ahlaka aykırı ve müstehcen içeriklere sahip olmasıymış. Emile Zola kitabını bu kesime karşı şiddetle savunurken kesinlikle haklıymış. Çünkü bu kitabın konusu ne aşk ne de cinsellik. Kitapta işlenen iki ana karakter üzerinden -Therese ve Laurent- insanın benliğinde bulunan vahşi arzular, bencil istekler ve doyurulamayan duygular bir dram çerçevesinde kurgulanmış. Karakterlerin suçluluk psikolojisi ile yaşadığı korkular ve devamında yakalarını bırakmayan vicdan azabı ile insanın doğası açıkça işlenmiş. Bana göre Therese ve Laurent arasındaki aşk değildi, onlarınki ihtiyaçlardan doğan bir çıkar ilişkisiydi. Therese’nin kendini keşfetmeye ve sınırlarını aşmaya ihtiyacı vardı, karşısına Laurent çıkmıştı. Laurent’e ise her zaman düşlediği tembel, bencil, hovarda hayatı yaşamak için Therese lazımdı. Her ikisi de çıkarlarına uygun hareket etmeye devam ederek mutlu olacaklarına inanmıştı. Ancak korkularının, halüsinasyonlarının onların iştahlarını kaçırabilecekleri hiç hesaba katmamışlardı. Kitap sanki sizi elinizden tutup Sein Nehri’ne götürüyor. Paris’in arka sokaklarındaki o dar, izbe pasajda sanki siz yaşıyorsunuz. Morgda yüzü, eti renk değiştirmiş cesetlere sanki siz bakıyorsunuz. Betimlemelerden bu şiddette etkilendiğim kitap sayısı nadirdir. Hem kurgu hem betimlemeler uzun bir düre hafızamdan silinmeyecek. Karakterlerin sinir krizlerini, uyumsuzluklarına rağmen bütün olmaya çalışmalarını, şehvet yüklü düşüncelerini ve zihin bozukluklarını adeta hissettim. Zola kitabı için fizyolojik olayları inceledim demiş ancak bundan da fazlası var. İnsan ruhunun haritasına bakmak için Therese Raquin’i okumalısınız… Keyifli okumalar

Therese RaquinEmile Zola · Varlık Yayınları · 20102,669 okunma

·

306 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.