Ray Bradbury, en sevdiğim yazarlardan biri. Bana kalırsa kendisinin inanılmaz bir hayal gücü ve harika bir üslubu var. Bu ikisi birleşince de... Eh, sanırım müthiş bir yazar olunuyor. Ray abimizin öykülerini neredeyse hiç okumadığımı fark ettim. Lise yıllarımda "Mars Yıllıkları" okumuştum, onu da pek hatırlamıyorum. Ama bu kitaptan sonra, bu adam öykü namına ne yazdıysa okurum arkadaş. Öncelikle kitabın genel tarzını anlatmak için, şu iki eserin adını anmam lazım: "Black Mirror" ve "Love, Death & Robots". Bu ikisinden birini izlediyseniz, bu öykülere bayılacağınız kesin. İkisi birbirine çok benzemese de yer yer ikisinden de ufak kesitler izliyor gibiydim. Eminim Bradbury'nin öykülerinden çok etkilenmişler. Öykülerin bazıları yirmi sayfa civarındayken, bazıları üç sayfa kadar kısa. Ama hemen hemen hepsi çok etkileyici ve klas. Her birinde yaratıcı bir fikir var ve bu fikir çok güzel işleniyor. 10 değil de 9 puan vermemin tek sebebi, bazı öykülerin diğerlerinin yanında sönük kalması. Kötü bir öykü yok, yalnızca daha basit öyküler var. Ve onların sayısı çok daha az. Onlar da olmasaymış, gönül rahatlığıyla benden bir tam puan çalışırmış. Üslup ise oldukça akıcı. Bradbury hem sade hem de şiirsel bir. edebi dile sahip. Çeviri de hiç fena değil, ama çeviriyi eleştirecek kadar yetkin olmadığım için bu kısma çok girmiyorum. Göze batan, okumayı zorlaştıran bir kısım gözüme çarpmadı diyelim. Özetle, Bradbury'i zaten seviyorsanız, bu kitabı okuduğunuzda çok daha fazla seveceksiniz. Fahrenheit 451'den başka kitabını okumayan arkadaşlara şiddetle öneriyorum, çok daha farklı bir dünya var bu kitapta. Daha önce yazarla tanışmamış olan arkadaşlara ise, yukarıda saydığım dizileri seviyorlarsa hiç vakit kaybetmeden kitabı okumalarını öneriyorum. :)

Resimli AdamRay Bradbury · İthaki Yayınları · 20171,367 okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kıvanç Güven