Bu kitabı okuduktan sonra vurulmuşa dönmüştüm. Her ne kadar bu eylemi doğru bulmasam da pek çok kişiye bu kitabı tavsiye ettim; hediye ettim. Bu vesile ile bir kez daha aynı şeyi yapayım; yavaş yavaş satırlarında ufak adımlarla olabildiğince en mükemmel imkanlar dahilinde kalbinizle bu kitabı yavaş yavaş okuyunuz. Kitabın muhtevasına dair özet niyetinde bir şeyler yazmayı amaçlamıyorum; daha çok yapacağım şey bende oluşturduğu hâl üzerine bir kaç kelimeyi yan yana koymak olacak. Arkaş'ın öyküsündeki kronolojik birbirini takip eden olaylarla da açıkçası pek ilgilenmiyorum. Asıl konumuzun " Yaşayan Arkaş" ve " Ölü Arkaş" olması gerektiğini düşünüyorum. Ve biraz uzaktan bakanlar için oldukça ilginç olabilir; ama insanın yakınlaşması gerekenin "Ölü Arkaş" olduğunu M. Nuayme kafamıza vura vura göstermeye çalışıyor; peşi sıra da diyor ki azizim bu işler akıl dengesini kaybetmeden yapabileceğin şeyler değil. Hayal etme, ona yaklaşmaya çalışma üzülürsün; bu taraflar sana uygun değil. Buna karşın Ölü Arkaş'a doğru öyle bir kapı aralıyor ki; insanın ona varmak için bir aynanın içinde geçme arzusu hasıl oluyor. Susmak, izlemek, gözlemlemek ve düşlemek istiyor biraz kenardan biraz öteden. Ve Allah aşkına ne yapıyorsunuz ey insanlar diye onla birlikte haykırmak istiyorsunuz. Nasıl oldu da kaybettiniz böylesine özünüzü, nasıl oldu yitirdiniz diri olan hayatı da. Kendinizi termometrelere, akrep-yelkovana nasıl hapsettiniz? Nasıl oldu da, ayaklarınıza bakarak yıldızları temaşa ettiğinizi sandınız. Bu ne cüret! Apaydınlık orada dururken yıldızlar, ayağa bakmak ve onlar hakkında konuşmak. Gürüh, avam, topluluk, halk hepsi birer yaşayan Arkaş. Evet, Arkaş'ın yüzü güveden dolayı çirkin ve bakılamaz durumda ama M.Nuayme bir şekilde bize şunu gösteriyor. Diğer herkesin yüzü daha güveye maruz kalmış halde. Asıl kaçılması gereken onlar, saklanılması, kendinin korunulması gereken insanlar orada dirsek temasında imkan varsa koş ve kaç Arkaş'ın olmadığı her yerden. Kendini öldür ve yaşayan seni izlemekten ve onun peşinden gitmekten vazgeç. Önemli olan "ölü" sen, ve onun açtığı sonsuz hayat. Çünkü ölmekle başlayacak yaşam.

Kendini Arayan AdamMihail Nuayme · Kaknüs Yayınları · 2015470 okunma

·

93 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Birkan Girgin