Çıkışı BulamıyorumHerkese merhabalar,
Bir kitap hakkında söyleyecek farklı bir bakış açım ya da yeni bir fikrim olmadığı sürece inceleme yapan biri değilim. Ama bu sefer söyleyecek bir şey bulamadığım için yazmak istiyorum.
Bazı kitaplar insanlara bir şeyler öğretir,bazıları yeni bir bakış açısı kazandırır,bazı kitaplar yol gösterir, bazı kitaplar ise görmezden gelmeye çalıştığınız şeyleri göstermeye çalışır. Biraz olsun umursayan biriyseniz kanatır, öylece bırakır. ‘’Zamir’’ de bunlardan biri.
İnsanoğlu her zaman kendisiyle ve çevresiyle çatışma halindedir. Bunun sonucunda da bir sürü kan dökülür. Peki insanoğlu nasıl barışır? Kitap bu soruya cevap bulmaya çalışır. Ancak çok geçmeden fark ediyoruz ki insanoğlu barışla da çatışma içindedir ve barışı sağlamak için bazen güç uygulamak gerekir. Bu noktada barış kavramı anlamını yitirir sadece yeni bir çatışma yöntemi ortaya çıkar.
Kitabı okurken ister istemez’’ Doğrusu ne? Nasıl yaşamalıyız bu hayatı? Ne yapabiliriz bu konuda? ‘’gibi sorular sormaya başlıyorsunuz. Kitabı okumadan önce de biliyorduk bu dünyada açlık var, şiddet var, zulüm var, taciz, tecavüz, sömürü, işkence, eziyet, ırkçılık, bencillik, sapıklık… ancak modern hayatın stresinden ve öncellikle kendimizi düşündüğümüzden bunları göz ardı ediyoruz. Arada bir bu sıkıntılar gündeme gelince içten içe bizim başımıza gelmediğine mutlu olup, iki dakika üzgü görünüp yolumuza devam ediyoruz. Bu ikiyüzlülük değil de ne? İşin kötü tarafı bu ikiyüzlülük insanların normal kabul ettiği bir şey. Eğer bu konulara çok fazla kafa yorar ve üzgün olursanız psikolojik rahatsız olarak görülüyorsunuz ve doktor size sakinleşmeniz için ilaç veriyor. Kendinizi insanlığın iyiliğine adamak istediğiniz zaman da başkalarına para kazandırmak ve piyon haline gelmekten başka bir işe yaramıyorsunuz. Gene geliyoruz aynı yere; nasıl yaşayacağız bu hayatı? Susup ikiyüzlülüğü kabullenmeli miyiz? Bir şeyler için mücadele etsek ne değiştirebileceğiz ? Gündüz Vassaf’ın da dediği gibi ‘’ Tarih boyunca insanın insana karşı çıkması, bizi özgürlüğe ya da mutluluğa daha çok yaklaştırmış değil. Sadece, sömürünün ve baskının biçimini değiştirdi, o kadar.’’
Hakan Günday bu durum karşısında herhangi bir çözüm önerisi sunmaya çalışmıyor. Sadece durum bundan ibaret, dünya böyle bir yer deyip köşeye çekiliyor. Tamam söyledin Hakan Abi ama ben şimdi ne yapayım? İki gün üzülüp ikiyüzlülüğe devam mı edeyim?
