Genel anlamda güzel kitaptı. Kralların Yolu Kaladin ağırlıklıyken Parlayan Sözler Shallan ağırlıklıydı. Bu biraz tat kaçırdı ama okumadan önce zaten biliyordum bu kitapta Shallan'ın daha fazla olduğunu ve açıkçası tahmin ettiğim kadar kötü olmadı. -Bu kısımdan sonrası spoiler içerir- Jasnah'ın ölmediği çok tahmin edilebilirdi çünkü Shallan gemideyken Jasnah'ın cesedini bulamamıştı. Shen -Rlain- gerçekten şaşırttı. Kralların Yolu'nu okurken, ağlaması, kafası eğik dolaşması vs. derken çok sevmiştim karakteri. Meğer adam Parshendi casusuymuş. Parshman olması daha ilgi çekici olurdu bence. İlk kitaptan sonra Elhokar'ın da bir Parlayan olduğundan şüpheleniyordum. Çünkü Elhokar da tıpkı Shallan gibi gördüğü sembollerden bahsediyordu. Sembol dediklerinin spren olduğunu düşünüyordum ama bu kitapta gördüğü şeylerin Kaladin'in gelmesiyle gittiklerini söyledi. Spren olsaydı Kaladin'den kaçmazdı. Elhokar'ın çevresinde, suikast takıntısının sebebi olan çok kötü bir şeyler var bence. Syl'in ölmediğini tahmin edebiliyordum zaten ama kaybolduğu kısacık zamanda bile özledim onu. Kitabın tadı tuzu Syl. Ayrıca Shallan'ın spreniyle olan ilişkisini sevmedin. Shallan sprenine hizmetkârı gibi davranıyor. Shallan bir Açıkgöz olduğu için durum normal olabilir ama Syl ve Kaladin'in kısımlarını okuduktan sonra çok göze batıyor. Ayrıca girilen savaşlarda avantaj hangi tarafta olursa olsun kazanan hep anakarakterler oluyor ve bu bir yerden sonra sıkıyor. Kaladin en imkansız görünen savaşları bile kazanıyor. Shallan her tehlikeden bir şekilde kurtuluyor. Adolin her düelloyu kazanıyor. Dalinar da sürekli kazanıyor. Zaten Dalinar daha ikinci kitapta olmamıza rağmen şimdiden ikinci kez ölümden önceki son konuşmasını yaptı. Hiçbir iyi anakarakter ölmüyor. Bu da heyecanı kaçırıyor. Kötü yönleri olmasına rağmen güzel kitaptı. 3. kitabını da okuyacağım mutlaka.

Parlayan SözlerBrandon Sanderson · Akılçelen Kitaplar · 2016383 okunma

·

271 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu Yılmaz