Cormac Cullinan, kitabın seksen yedinci sayfasında şöyle diyor kitabı yazış amacı için: “Toplumsal değişimin en sevdiğim betimlemelerinden biri gökyüzünde sürü halinde dönen kuşlardır. Sürünün tek bir önderi olmasa da birlikte hareket ederler. Anlaşılan o ki kuşlar anlık kıvrılmalarını sağlamak için bir dönüş sinyali vermeye başlar ve sonra hızla yeniden esas rotalarına döner. Bu hareket kuşlar arası iletişimi sağlıyor ve aynısını diğer kuşlar da yapıyor, ta ki belli sayıda kuş dönmeye ve diğerleri de onları aynı anda takip etmeye başlayana kadar. Bu kitap da benim, başkalarının takip etmesini umarak yaptığım kanat çırpışlarımdır.” O sayfaya değin, pek çok yerde amacını açıklıyor, düşüncesini empoze etmek adına değil de, düşüncesinin yardımcı olabilmesi adına detaylı incelemeler öne sürüyor, ama burada alıntıladığım kısım, bence onun amacını anlatan en açık ve mühim kısım. Sizleri bilmem ama ben, fena halde sıkılıyorum karamsar yazılardan, durmadan kötüye doğru yoluna devam eden gidişatın betimlemelerinden, insanların fenalığına dair incelemevari (bana göre bu uydurulmuş kelime bile olmayan yazılar) okumaktan. Bu kitabın da bu konuda farkı yok elbet, ama onu diğerlerinden ayıran, tüm bunlara çözüm bulabiliyor oluşu ve tüm samimiyetiyle bir insanın, insanlık adına, doğa adına çabalaması durumu. Günlük yaşamımızın her alanında görebiliyoruz, yozlaşmayı, doğaya verdiğimiz zararı, kendimize verdiğimiz zararı, pek çoklarını… Cormac Cullinan, bizim bu gözlemimizden farklı olarak, hukuki süreç, içtihad (onun dilinde, yaşama nasıl baktığımız ve yaşamı nasıl devam ettirdiğimize dair bir hukuk felsefesi anlamında kullanılıyor bu kelime.) açısından değerlendiriyor verdiğimiz zararı ve bizim büyük kibrimizi, insanlığın yani. “Toplum kendine bakışından daha iyi olamaz. Hukuk toplumun kendine bakışından daha iyi olamaz. Hukukun toplumun kendini düzenlemedeki rolü göz önünde bulundurulduğunda ise toplum hukuka bakışından daha iyi olamaz.” (Philip Allot) Kitaba eklediği bu alıntının sıkı bir savunucusu yazar. Ne demek istediğine göz atalım; aslında hikaye basit, var olan yönetim sistemlerimizin, hukukumuzun tamamen insanın faydası üzerine kuruluşunun korkunçluğu. Bu, yazarın durup dururken canı sıkıldığı için rahatsız olduğu bir durum değil. Kitabı okuyacak olursanız, baştan sona yazdığı her şeyde, niçin hukukumuzdan ve yönetim sistemlerimizden yakındığını açıkça görebilirsiniz. Ona -ve aslında tüm buluntularına- göre, var olan sistemlerimiz, tam anlamıyla adaletsizliğin simgesidir. Doğaya verdiğimiz zarar kabul edilemez ve ondan, onun bir parçası olduğumuz halde, bu denli uzaklaşmamız yaşadığımız sorunların ana sebebidir ve bu sebebin kaynağı ise, sistemlerimizin kibri ve yozlaşmışlığı olarak özetlenebilir. Manifestosunu savunmak adına, kitabın ilk baskısından sonraki girişimlere ilişkin bir son bölüm oluşturmuş yazar; böylece, kanat çırpışlarının başka kuşlar tarafından takip edilişinin somut örneklerini sunabilmiş bizlere. Bu durum, kitabın etkileyiciliğini arttırırken kafalarımızı gömmüş olduğumuz kumlardan çıkarmamız adına da bir işaret olarak düşünülebilir. Burada bunun üzerine bir yapılacaklar/yapılmayacaklar listesi çıkarmak haddime olmadığı gibi, bu saçma da olur fakat okumanızı tavsiye ederek kendi listenizin oluşumuna katkı sağlamak arzusuyla önayak olabilirim. İncelemeyi, kitaptan öğrendiğim bir deyişle, Xhosa halkının deyişiyle bitirmek istiyorum: “Umntu ngumntu ngabanye. (Kişi, halktan dolayı kişidir.)” Dikkatli okumalar.

Vahşi HukukCormac Cullinan · Ayrıntı Yayınları · 201417 okunma

·

100 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.