Klasiklere dönüş yolculuğumda Jane Austen beni yanıltmayarak harika bir ilk adım oldu. İncelemelere de verdiğim uzun arayı aynı şekilde bu kitapla kapatmak istedim. Her zamanki gibi elimden geldiğince spoiler vermekten kaçınacak olsam da kitaba dair bazı olayları/durumları sezdirdiğim yerler olabilir, yazımı ona göre okumanızı tavsiye ederim. İkna Jane Austen'ın önceki kitaplarının aksine daha az olaylıydı bence. Yani Gurur ve Önyargı'daki gibi balolarla, davetlerle dolu değildi; daha sakin bir yapısı vardı ki bu da karakterlerin iç dünyalarına daha çok odaklanma şansı sunmuş yazara. Kitapta Anne'in yaşadığı her duyguyu istemsizce ben de deneyimledim -bir okuyucunun bundan daha fazla isteyebileceği çok az şey vardır. Uppercross'taki sıcak ve içten karşılamayı ve kabullenişi de Bath'teki soğuk, kibirli ortamın getirdiği boğucu hissi de iliklerime kadar yaşadım. Karakterleri de içselleştirmek hiç zor olmadı; dostlara Anne kadar bağlandım, ikiyüzlülere bir o kadar öfkelendim. Bütün yoğun hislerle beraber Anne ve Frederick'in aşkı da bana fazlasıyla geçti. Belki aradaki yıllara rağmen birbirlerinden bir türlü vazgeçememelerinden kaynaklıdır ya da aksine çabalasalar bile bir başkasıyla olamayışlarına, bilemiyorum. Romantizm yönünden de doyurucu oluşuyla benden 10 puanı kapması kaçınılmaz oldu. (Gerçi öyle 10 puanlarını esirgeyen bir okuyucu pek sayılmam ama neyse...) Buna rağmen şimdiye kadar okuduğum Jane Austen romanlarını sıralamaya kalkarsam benim için Emma hâlâ ilk sırada yer alıyor olacak. Anne'e bayılmakla birlikte kardeşlerini sevebildiğimi söyleyemeyeceğim. Elizabeth'ten fazla bahsedilmemekle birlikte babasına benzeyen kibirli, aşağılayıcı ve soğuk havası benim için yeterli oldu. Mary ise Elizabeth'ten daha cazip olsa da kıskançlığı kitabın bazı bölümlerinde ciddi anlamda illallah ettirdi. Neyse ki Anne'in sağduyulu ve içten doğası her iki kardeşin de çıkarabileceği sorunlardan az hasarla kaçınmasını sağladı. Yine de daha dik duruşlu, bu kadar kolay boyun eğmeyen biri olsa daha çok hoşuma giderdi. Her şeyi sindirip susması, alttan almaya çalışması ve başkalarının duygularını kendininkilerden önce tutması hem kendisine hem de Frederick’e yıllar boyu acı çektirdi. Bir başka tam ısınamadığım karakter de Mrs. Smith oldu. Başlangıçta Mr. Elliot'u öve öve bitiremeyip sonra birden 'aslında şöyle' moduna geçmesini fazla gerçekçi ve samimi bulmadım açıkçası. Kitapta eksiklik sayabileceğim tek yön Bath'te tanıtılan karakterleri -kitabın sonlarına doğru olmasında kaynaklı büyük ihtimalle- Uppercross'takiler kadar özümseyememem. Musgrove'lara, Croft'lara ısındığım kadar Mrs. Smith'e, Albay Wallis'e ya da birden ortaya çıkan kuzenlerine ısınabildiğimi söyleyemem. Ancak belki de bu, Bath ve Uppercross kıyaslamasını daha derinleştirmek için kasıtlı yapılmış bir durumdur. Son olarak değinmem gereken bir nokta daha var ki bu kitabın içeriğinden bağımsız. Benim elimde Karbon Kitabevi'nin İngilizce basımı vardı ve kitabın ilk yarısını bu şekilde okudum. Ama kullanılan eski İngilizce sözcükler beni gerçekten zorladı ve kitabın akıcılığının azalmasına sebep oldu. Bu şekilde bir süre çabaladıktan sonra pes edip internetten Türkçe baskısını indirdim ve telefon/bilgisayar üzerinden okumaya devam ettim. O noktadan sonrası zaten su gibi akıp gitti... Bu bilgi ne kadar işinize yarar emin değilim ama eski bir kitap olmasından kaynaklı orijinal dilinde okumanın pek kolay olmadığını söylemeliyim. Yine de gelecekte İngilizcemi biraz daha geliştirdikten sonra tekrar okumayı deneyeceğim. Uzun lafın kısası, kitap kesinlikle tavsiye edeceğim bir eser. Jane Austen'den okunması gereken ilk roman mı emin değilim ama ikinci ya da üçüncü sırada okunabilir. Panomda daha önce bahsettiğim amacına ulaşarak tekrar klasik okuma hevesimi kamçıladığı için de baştan sona verimli bir okuma oldu. Umarım bu uzuuun yazı bir noktada işinize yarar. Herkese iyi okumalar...

İknaJane Austen · Kırmızı Kedi Yayınevi · 20192,757 okunma

·

86 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu