Kitabın son kısmını buraya bırakıyorum. Harika bir kitap. Benim yorumlarımın çok üzerinde. SÖZÜN SONU, BAŞKA SÖZLERİN BAŞI Kelimeler çocuğu besler. Sadece biz fark etmeyiz. Oysa kelimeler de ekmek gibi, su gibidir… Fark etseydik en güzellerini seçer; en tazelerini, en lezzetlilerini, en doğallarını, en şifalılarını mı yedirirdik; emin değilim. Bu biraz o ebeveynlik sofrasını nasıl kurduğumuza göre değişiyor sanırım. Biliyorum ki bazı çocuklar sıcak, taze, yumuşak ve tam kıvamında ekmek yiyor; sabahları sıcak ekmek kokusuna uyanıyor, sofrada kendisine ekmek uzatan elin yüzü gülüyor. Anne-babanın ağzından çıkan kelimeler sıcak ekmek tadında, kokusunda. Bazı çocuklar eve taze ekmek girdiği halde hep bayat ekmekle sofraya oturuyor. Ebeveynin bir zamanlama hatası, erteleme alışkanlığı, umursamazlığı mı var diyelim; varken tattırmıyor çocuklara. Ağızlarından çıkan kelimeler daha iyileri olabileceği hâlde kuru, bayat ve kopartılmış. Ama onlar da ekmek yiyor. Bazı çocuklar çiğ hamuru geveliyor ağzında. Anne-baba kendisi olmamış, kendini bulamamış, duymadığı cümleleri kendisi kuramamış. Çocuğa verdiğinin ekmek olduğunu düşünüyor da ekmeğin pişmediğini göremiyor. Sanıyorlar ki onlar da ekmek yiyor. Bazı çocuklarsa… Bütün bir çocuklukları boyunca un kaşıklıyor. Yutsan yutulmaz, tükürsen tüküremezsin. Onların anne-babaları ekmeğin, çocuğun, ebeveynliğin kutsallığından habersiz… Sanıyor ki un varsa ekmek de var, gerisini çocuk halletsin. Sizin ebeveynlik sofranız nasıl? Daha doğrusu nasıl’dı? Ben bu kitapta biraz tarif vermeye çalıştım. Unun yerini, suyun miktarını, tuzun tutamını, ateşin sıcaklığını söyleyebildim ancak. Hamuru yoğuracak olan sizsiniz. Ben Orhan Veli üstada bırakayım son sözü: “Avucumda sıcaklığını duyduğum ekmek; Üstümde hatırası kadar güzel sonbahar; O bembeyaz, o tertemiz bulutlara dalar Düşünürüm bir çocuk türküsü söyleyerek” Ziya Öğretmen

Kırk Kere SöyledimZiya Selçuk · Kronik Kitap · 20221,228 okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

F.Zehra