Yıldızı özellikle Türkiye’de yeni yeni parlayan Sally Rooney birçok övgüye ve belki o kadar da yergiye maruz kalan genç yazarlardan biri. Kitapları hakkında kontrast oluşturan düşünceler oldukça fazla. Peki acaba “Normal İnsanlar” gerçekten bütün çıplaklığıyla “Normal İnsanlar”ı mı anlatıyor yoksa durum bundan biraz farklı mı? “Normal İnsanlar”a başlamadan önce kitabın bir kesim tarafından çok beğenilirken diğer bir kesim tarafından hiç güzel bulunmadığının bilincindeydim. Özellikle yurtdışında daha çok beğenilen bu kitabın Türkiye’de hatırı sayılır derecede az beğenilmesine de anlam verememiştim ve kendim okuyup bir yoruma sahip olabilmek istemiştim. The Times, Guardian, Independent, Daily Telegraph, New York Times’ın övgüler yağdırdığı bu kitaba başlarken kötü yorumlara rağmen heyecanlıydım diyebilirim yani. Ne yazık ki bütün kitap benim için bir hayal kırıklığı oldu. Kitap iki öğrenciyi ve aralarındaki garip, isim verilememiş, karışık ilişkiyi konu alıyor. En azından bana göre bu ilişki yavan bir şekilde kaleme alınmış, duygusal detaylara yer verilmemiş, betimlemeler yetersiz ve kitabın çoğunluğu diyaloglardan oluşuyor. Genel olarak edebi eksiklikler kendilerini hissettirseler de olayın gidişatı beni asıl hayal kırıklığına uğratan şey oldu çünkü diğer durumlara edebi anlamda farklı bir yaklaşım diyebilirdik belki ama kitap boyunca aynı olaylar kendini çok sık tekrarlıyor, neredeyse okur sürekli aynı olayların birkaç hafta sonra gerçekleşmiş halini okuyormuş gibi hissediyor. Değer yargılarının insanların günlük yaşamını ve okudukları şeyleri beğenip beğenmediklerini çok etkilediğini düşünüyorum. Kitabın yurtdışında Türkiye’de gördüğünden daha fazla rağbet görmesini Türkiye’deki değer yargılarının daha farklı olmasına bağlıyorum. Yanlışım varsa lütfen düzeltin fakat Türkiye’de lise ve üniversite yıllarında cinsel ilişkiye ve açık ilişkilere çok sıcak bakan kesim çoğunlukta değilken yurtdışında bu durum bazı ülkelerde daha farklı. Bu değer yargılarının farklılığı ve kitabın “Normal İnsanlar” adını taşımasına rağmen değer yargısı bizimkinden farklı olan insanları anlatıyor olması belki de bizlerin kitaba bakış açısını etkilemiştir. Elbette bu durum, kitabın zayıf yazımını, içindeki tekrarlamaları açıklamıyor. Kitabın sonunda sanki kitap hala bitmemiş gibi hissettim. Kitap boyu zaman çok hızlı ilerliyor ve bölümler arasında karakterlerin altı ay büyüdüğünü bile gözlemleyebiliyoruz ancak ne yazık ki kitaptaki bütün olaylar söylediğim gibi aşağı yukarı tekrarlar biçimde yazıldığından zamanın hızlı akması okuru etkilemiyor bile. Kitabın sonu da sanki bir son gibi değil de kitaptaki normal bir olaymış gibi geliyor çünkü o da tahmin edilebilir bir tekrar niteliğinde. Zaten olayların beni etkisinde bıraktığını veya en azından hiç sıkılmadan okuduğumu söylemem imkansız, bir de üstüne bunlar eklenince kitabı hiç okumak istemedim, ne şanslıyım ki kitap o kadar basit bir dille hatta sanki genç yetişkin kitabıymış gibi yazılmış ki çabuk bitirdim diyebilirim. Kısacası kitaba bayıldığımı kesinlikle söyleyemeyeceğim, okurken de çabuk bitmesini çok istemiştim ne yazık ki. Belki de ilgimi çekmediğinden, belki de gerçekten çok uzak geldiğinden, belki de edebi değeri yüksek olan bir eser okumak istediğim bir döneme denk geldiğimden kitabı hiç beğenemedim. Nedeni her neyse de arkadaşlarıma ve çevreme sosyal medyada çok sık karşıma çıkmasına rağmen önereceğim bir kitap asla değil. Kitaplar hakkında çok nadiren “Tavsiye etmiyorum.” yorumunu yaparım ama bu kitapla gerçekten yıldızımız bir süre barışmayabilirmiş gibi gözüküyor. Oysaki Sally Rooney’in “Güzel Dünya Neredesin” kitabı için de yine sosyal medya sebebiyle çok heyecanlıydım ama bu deneyimimden sonra öğrenmiş oldum ki insanların fikirleri popüler kitaplar için bile farklı olabiliyor. Yine de merak ediyorsanız elbette okumanız yararınıza olacaktır, herkese bol kitaplı günler dilerim!

Normal İnsanlarSally Rooney · Can Yayınları · 20196,2bin okunma

·

4.134 görüntüleme

Ayşe Gül KAPÇAK

@Aysegulkapcak ·

29 Nisan 2023 13:25

Bir çok yorumunuza ben de katılıyorum .Gerçekten güzel dile getirmişsiniz.Ben kitaba ilk başladığımda heyecanla okumuştum hatta Marianne 'nin durumuna çok üzüldüm .Bazı olaylarda ağlamak istedim ,arkadaş çevresine çok kızdım, öfkelendim.Yer yer Connell'e de kızdım...Ama genel olarak ben de beğenemedim anlatmak istetdiği akran zorbalığı demek daha doğru olur gibi geliyor onu tam güzel anlatamamış malesef .

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlke Gökçe