Pip annesi babası ölmüş, ablasıyla tek kalmış ve ablasının elinde büyümüş bir çocuktur. Ablası Pip'i kendi elleriyle büyüttüğü için her defasında bunu Pip'e ve etrafındaki insanlara da söyleme gereği duyuyor. İnsanlar da Pip'in ablasına iyi kalpli, yardımsever, kutsal bir insanmış gibi bakarlar, hâlbuki Pip'in ablası pek de iyi bir insan değil. Pip'in yaptığı en ufak bir hatada ona bağırır, kızar hatta onu dövmekten çekinmezdi. Eniştesi Joe ise her defasında Pip'i karısının elinden kurtarmak ister fakat Joe Pip'i ne zaman kurtarmaya çalışsa ablası daha uzun süre elinden bırakmazmış çocuğu. O yüzden Joe en iyisinin hiç karışmamak olduğunu düşünüp Pip'in iyiliği için araya girmiyormuş. Joe köyde demircilik yaparak karısını ve Pip'i geçindirirmiş, karısı her defasında onu küçümser ve ağzına geleni söylermiş ama Joe iyi huylu, sabırlı ve anlayışlı olduğu için karısına hiç aldırış etmezmiş. Joe Pip'i çok sever, onu can dostu olarak görür içini sadece Pip'e açarmış. Pip de aynı şekilde Joe'yi çok sever hayallerinden bir tek Joe'ye bahsedermiş. Günlerden bir gün zengin bir kadın olan Bayan Havisham Pip'i evine ister, Pip gider oraya orada Estella adında çok güzel bir kız görür, oracıkta ona aşık olur. Pip bundan sonra haftada bir gün Bayan Havisham'ın evine gidip orada ya Bayan Havisham'ı Tekerlekli sandalyesinde gezdirir ya da Bayan Havisham'ın isteği üzerine Estella'yla kart oyunu oynarlar. Bu ziyaretlerde Estella Pip'e hiç iyi davranmazmış hep aşağılar, küçümserdi. Pip bu yüzden çok üzülür ve yaşadığı hayattan nefret ederdi. Pip artık bir beyefendi olmak istiyordu, bu düşünce kafasının içini meşgul edip duruyordu, nasıl bir beyefendi olabileceğini düşünüp duruyordu. Talih Pip'in yüzüne gülmüştü, ismini vermek istemeyen bir hayırsever Pip'in tüm eğitim masraflarını karşılamak istiyormuş yani Pip'i bir beyefendi yapmak istiyormuş ama ismini gizli tutmak şartıyla ve Pip de velinimetinin kim olduğunu sormayacak ve araştırmayacaktı. O günden sonra Pip'in hayatı eskisi gibi olmadı... Umutsuzluk, keder, üzüntü, aşk, nankörlük, pişmanlık hayatından eksik olmadı...

Büyük UmutlarCharles Dickens · Antik Batı Klasikleri · 201114,4bin okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Butimâr