Orta sınıf bir ailenin çocuğu olan Hans Gienbenrath'ın oldukça iyi giden akademik mücadelesinin giderek başarısızlığa uğramasını ve ardından Hans'ın hazin sonunu anlatan bir roman. Herman Hesse insana dair güçlü gözlemlerde bulunup karakterleri iyi betimlemiş. Kişilerin bulundukları sosyoekonomik şartlar içinde, eğitim sistemi içinde aldıkları şekilleri tutarlı bir şekilde ifade etmiş. Örneğin Hans'ın babası yalnızca çocuğunun başarısına odaklanan, kalın kafalı bir adam. Zaten roman da onun tasviri ile başlıyor. Öyle ki onu alsak ve komşu ailelerden biriyle değiştirsek fark edilmez. O kadar kendine has olmayan biri. Böyle bir babanın ve çevresindeki herkesin başarı beklediği büyük umutlarla bağlandığı Hans ne oldu da ustanın yanına çırak verildi? Aslında onun hayatındaki kırılma noktalarından ilki yıl boyu uğruna çalışıp didindiği ve sonunda kazandığı okula rağmen tatilinin zehir edilmesi. Emeklerinin karşılığı olarak tatilde sevdiği şeyleri yapacağını, balık tutup kırlarda koşacağını sanan Hans, gitti İbranice ve matematik çalıştı. Dur durak bilmeden çalışıp çalıştırılınca da haliyle tükendi. Okulda da hayatına giren çarkın dışında kalmak için uğraşan Heilner ile dostluğu bu tükenmişliği perçinledi. Belki aşina olduğu bir dünyanın dışından gelen ona cazip geldi. (Çünkü arkadaşı kesinlikle ona saygı duymayan biriydi bana kalırsa.) Heilner, Hans'ın çalışmalarına saygı duymayıp onu derslerinden alıkoyan, yalnızca kendini ifade etmek için Hans'ı kullanan narsist biri imajını oluşturdu kafamda. Bu nedenle ben ikisinin dostluğunda sıcak bir taraf bulamadım. Dostluklarının herhangi bir derinliği yoktu. Ancak Hans arkadaşının okuldan kovulmasıyla boşluğa düştü ve tepkisizleşti. Bu kısımlarda özellikle Hans'ın fikirlerini daha fazla iç monologla okumak isterdim. Sona doğru her şey çok hızlı olup bitti. Ama aynı zamanda da ağır bir hava vardı. Aşık oldu, sarhoş oldu, el emeğinin zorluklarını yaşadı tıpkı yaşıtları gibi. Kalan ömrü kalan sayfalara hızlıca serpiştirilmiş ve sanki Hans'ın içinde bir şey kalmasın diye uğraşılmıştı. Hans yaşayacağını yaşadı ve beklediğinden farklı bir hayatın içinde sulara gömüldü. Bir baktık ki o parlak öğrenci soluksuz bir şekilde uzanmış yatıyor. Flaig Usta'nın dediğine de katılıyorum: Bu sonda öğretmenlerin de katkısı inkar edilemez. Umarım okullar herkesi bir örnek yapmaktan vazgeçer, biz öğretmenler de öğrencileri şekillendirirken kendilerinden bir parça bırakabiliriz. Öğrenciler de Hans ile kader birliği etmekten kurtulur. Olmaz ama ben umarım yine de...

Çarklar ArasındaHermann Hesse · Can Yayınları · 20201,715 okunma

·

58 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansel K