Kitap bittikten sonra sizi sorgulatan, belirsizmiş gibi biten; aslında çok şey anlatılmış olan bir kitap. Bittiğinde ne olduğu sizin hayal gücünüze bağlı. Kitaptaki her yer okuyucunun zihnine göre kaleme alınmış. (Bruno'nun eski ve yeni evi, cezaevi, Bruno'nun babası, Pavel...) Kitap Bruno'nun babasının işi yüzünden Out-With denen yere taşınmaları ile başlar. Bruno'nun babası bir asker olduğundan yeni taşındıkları yerin yakınında bir cezaevi bulunmakta. Bruno'nun yeni odasının penceresi bu cezaevine bakıyordur. Orada bir sürü çizgili pijamalı insanlar görür. Bruno'nun en sevdiği şey keşif yapmak olduğu için oraya gitme kararı alır. Oraya, yani cezaevine doğru yaklaştığında bir nokta gördü. "Nokta benek oldu, benek damla oldu, damla şekil oldu, şekil çocuk oldu..." Çocuk ile tanıştıklarında isminin Shmuel olduğunu öğrendi. İstediği zaman gelip Shmuel ile buluşuyordu. Buluşurken yanında biraz yiyecek getirip ona veriyordu. Çok yakın olmalarına rağmen Bruno, Shmuel hakkında kimseyle konuşmuyor. Sadece bir kez, ablası Gretel ile konuşurken ağzından onu özlediğini kaçırıyor. Gretel kim olduğunu inatla sormaya devam edince, Shmuel'i hayali arkadaşıymış gibi anlatıyor. Kitabın sonlarına doğru Bruno'nun annesi, Gretel ve Bruno bitlenince oldukları yerin çocuk büyütmek için uygun bir yer olmadığını kocası ile tartışır. (Tek problem bitlenmeleri olmasa bile kitabı 9 yaşındaki çocuğun gözünden okududuğumuz için basitçe yansıtılıyor) Sonunda kocası ikna olur ve çocukları ile onun Out-With'den gitmesi gerektikleri kararını alır. Bruno bunu duyunca çok üzülür. Shmuel ile bunu konuşur. Bu konuşmaların öncesine Shmuel Bruno'ya babasının kayıp olduğunu söyler. Bruno gitmeden önce Shmuel ile vakit geçirmek istediği için onun yaşadığı yere girip babasını aramasında yardım etmek ister. Fakat bir şeyi bilmiyordu. Oraya girdikten sonra bir daha çıkamayacağını bilmiyordu. Benim bu kitapta en etkilendiğim olay Pavel hakkında olan kısımlardı. Her sahnesi gözümde tamamen canlanıyordu. Kitap bitince ağlayamıyorsunuz çünkü nutkunuz tutuluyor. Ben kitabı bitirdikten birkaç gün sonra filmini izledim. İzlerken hiç ağlanmayacak yerinde ağlayıp, ağlanacak sahnedeyse sadece boş bakışlarla izledim. Bu özetin tamamı benim çıkarımımdı. Kitabı bir çocuğun gözünden okuduğumuz için berbat bir olayı etkisiz cümlelerle okuyup zihnimizin oluşturduğu alt metinler sayesinde bu cümleler bizi çok etkiliyor. Filminde bu şekilde olmadığı için daha sert bir gerçekçilik var.

Çizgili Pijamalı ÇocukJohn Boyne · Tudem Yayınları · 202139,3bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Birsu Naz