Merhaba 1k okurları! Uzun zamandır inceleme yazmıyorum. Özlemişim satırlara kitaplarla yaşadığım duygularımı aktarmayı. Hele bir de zaman geçtikçe, inceleme yazmanın sorumluluğunu daha bir baskın hissediyorsan, yazıp yazıp siliyorsun. Şuan geç bir saatteyim. Neden bu saate sakladım? Aşk diyarından gelen yolcu bir tek gecede dinlenirmiş. Gecenin sessizliğine yakışır aşkı anlatmak. Huzurun tadı vardır zemheri karanlıklarında...Bir de aşık gönüllerin lál olmuş sevdaları yankılanır sessizliğe hakim kesilmiş kulaklarımda. Aşığa gece haram derler ya...Gece yol arkadaşıdır aşıkların. En çok o dinler, sormadan, çıt çıkarmadan. Nasıl anlatılır ki ilahi aşkın tecellisini iki vücut bir gönülde var olmuşsa. Yazar öyle bir anlatmış ki, Aşk diyarı' na vardım da geldim. Aşk şarabından sarhoş olmayanlar, bilemez aşıklığın bihuşedici tadını. Hele bir de konu Mevlanayla Şems'se, gel de dök kaleme duygularını. Saatlerce anlatsam, bitmez bir aşkın misafiri oldum. Daha deryada bir damlaydı oysa...Hani diyor ya rahmetli

Murat Göğebakan "Seni aradım, bazen Şems'in Mevlana'yı aradığı gibi, bazen de Mevlana'nın Şemsi aradığı gibi.." Düşündüm her diinlediğimde "acaba nasıl biir arayıştır ki bu?" Çok duydum, çok dinledim Tebriz Güneşi'ni. Mevlanadan satırlara çok rasladım. Ne yalan söyleyim, kitabı okuyana kadar ben tek bir şey bilmiyormuşum, onu farkettim. Bana düşmez o büyük aşkın evrelerini anlatmak. Sevebilir miyim onlar gibi? Farkına vardım da, hani ben "aşka aşığım" derdim ya, aslında aşk, ilahi nurun sevdiğimizde varoluşuymuş. Ben aşıklığı sevmişim. Kavuşulamayanmış aşk. Ne Mecnun Leyli'ye kavuştu, ne Ferhat Şirin'le vüslatı yaşadı. Kavuşsa destan olur muydu? Ben destan olana sevdalıymışım. Beni benden alan satırlar, bana masal gibi bir rüya yaşattı. Kaybolmuş "beni" bulma yolunda ilerlerken, yoluma ışık saçtı. Daha bu başlangıç. Şems yemeden, içmeden günler geçiriyordu ya, ruhun gidası tam olanın cisminde gidaya yer olmaz, onu anladım. Bir alıntı kazındı aklıma. Şems Mevlanaya bir görev veriyor. Bir ricada bulunuyor. (Tam anlatmayacağım, kitabı daha okumayanlara spoiler olmasın diye.) İşte bir kaç ricasından sonra, "git bana şerap getir" diyor. Ne mi yapıyor Mevlana? Kitabı okuduğunuzda anlarsınız da, bana çok şey anlattı bu sınav. Hiç unutmayacağım bir iz bıraktı aklımda. Celladın belini sıvazlayan Şems'e aşık oldum ben. Duşmanının bileğini burkmadakı hikemete hayran kaldım. Neden Şems'i anlatıyorum? Belki de bana öyle gelmiştir, yazara sormak isterdim şansım olsa, bu kitapta iki aşıktan Şems daha önde tutuluyor sanki. Hani değer olarak değil, iki aşığa Şems tarafından bir pencere açılmış gibi. Dedim ya en başta, iki cismin bir gönülde bütünleşmesi diye, Mevlanan'ın gözünden Tebriz Güneşini okudum. Diyar-ı Aşk yolcusu olmak nasibim oldu ya, aşıklığa talibim, nasip olursa.. Okuyun mutlaka... Keyifli okumalar...