Eğer Duras’la kafayı bozmadıysanız, ne yazmışsa okuyacağım işte diye durduğunuz yerde tepinmiyorsanız, anlamak istiyorum seni Duraaas diye bağırma isteğiniz falan yoksa yani, bu kitabı okumayın. Okumayın valla. Zira, aa merak ettim alıp okuyayım deyip, “bu ne şimdi”, “Duras dedikleri bu muymuş”, yok efendim, “buna edebi metin mi deniyor” falan, yükselirsiniz, çok üzülürüm. Üzmeyelim birbirimizi. Çünkü biraz haklı olduğunuzu kabul etmek zorunda kalabilirim. Zira, adı bu kadar bilinmeyen biri şu kitabı yayınevine gönderse, yayınlanmaz, net. Efendim kitap Duras’ın son kitabı. Bir elli boyundaki bu kadının (şu ayrıntıyı öğrenmek bile beni mutlu ediyor, saçmalık:) ölüme gitmeden önce, ölmek ve geride kalan olmakla ilgili yazılarından oluşuyor. Edebiyata yaklaşımını az çok bilenler bilir ki, Duras öyle yazım kuralı, noktalama işareti falan pek takmaz. Kaleminin ucuna geldiği gibi yazmış, karakterleri normal hayatta yolda nasıl yürüyorsa yazınını da o yürüyüşe göre ayarlamayı görev bilmiş biri. Metinleri dağınık, çok boşluklu, parça parçadır. Ama bu kitap kadar şu tanımların hakkını vereni yok sanırım. Bana sorarsanız, bu dağınıklığın, bu bölüm pörçük, yarım kalmış cümlelerin, bu uzun boylu susmaların, insanı deli eden üç noktaların bir anlamı var. Hayat da böyle çünkü. Hayatta hiçbir şey, kusursuz akmıyor. Susmayan, cümlesi yarım kalmayan, dağıtıp toplayamayanımız mı var? Hem kimbilir, belki de kendini bu dağınıklığın içinde daha berrak görebiliyordu. Tıpkı evi toparlayınca aradığını bulamayan dağınık insanlar gibiydi kafasının içi belki. Eğer Duras’la tanışıp çoktan aşık olmuşsanız, bu kitabın satırları arasında ve özenle hazırlanmış önsözü on kere okuyarak kendinizi mutlu etmeniz mümkün. Misal, ölüme giderken bile kendisi hakkında bir fikri olmadığını söyleyen bir Duras var bu kitapta...Çin’li sevgiliyi anımsayıp, mutlu aşk yoktur, ama mutlak olan bir şey varsa o da aşktır diyen bir Duras. Hemen tüm kitaplarında başrolde kadınlar vardı, çünkü benim hayatımın başrolünde ben vardım diyen bir Duras. Yalnız mısın deyince “kendi kendimle başbaşayım” diyen bir Duras. Söylesene Duras, “ne kalacak geriye, yani tüm bu kitaplardan ne?” diye sorunca “Okunurken canlanacak, bitince yitip gidecek. Hepsi bu.” diyen bir Duras. Çok soru çok cevap. Biri dışında: Bu kadın öğleden sonralarını niye bu kadar çok severdi?

Buraya KadarMarguerite Duras · Doruk Yayınları · 199653 okunma

··

453 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel Keleş