Hiç kelimelerin oluşturduğu cümleler ile resim çizdiniz mi, peki hiç bu cümleler ile çizilmiş bu resmi gördünüz mü, ya da buna şahit oldunuz mu? Murakami bunu yapmış. Ne demişti bana karım: "Bu kitabı beraber okumalıyız, içinde sanat içinde sanat var." demişti. Murakami kitabına da adını verdiği "Kumandanı Öldürmek" tablosunu kitabında o kendine has cümleleri ile betimleyerek, her bir karakterin, her bir nesnenin detayını vererek bu resimi zihninizde çiziyor. Görüyor, sanatın dokusunu hissediyorsunuz. Karakterlerin mimikleri ile, aslında o an neler olduklarına karşı neler düşündükleri ile ve karakterin yaşam gayelerinden amaçlarına kadar veriyor. Resim sanatı ilgimi çeker ama sadece çizilenin güzelliğini beğenirdim. Yani fotoğraf makinesi gibi çekilen o anın öncesini, sonrasını ve o anın duygusunu yorumlayabilme yeteneğim olmadığı gibi anlam da veremezdim. Murakami ama bunu yaparak aslında bu yorumlamanın ne kadar güzel ne kadar da sanatın yaşattığı keyfi gösteriyor ve bir sergideymişcesine tablonun önünde dururken belki de tavan arasında tozlanmış şekilde bulunmuş tabloyu yorumlatıyor bizlere, daha doğrusu yaşattırıyor. Murakami dünyada bu derece okunan ve sevilen bir yazar iken de Japon edebiyat dünyası içinde, eleştirmenleri tarafından pek beğenilmemekte ve yıldızları barışmamaktadır. Batılı ve fazla ABD'ye yakın diye eleştiri alır. Kumandanı Öldürmek kitabında da aslında büyük bir Batı ile Doğu'nun karşı karşıya alınması mevcut yer yer. Tabii ki de kitabın konusu resim sanatı olduğu için de bu kıyası Batı resim sanatı ve Japon tarzı resim sanatını kıyaslamaktadır, buradan da bir Orhan Pamuk - Benim Adım Kırmızı tadı almak kaçınılmazdır. Murakami kitaplarında, aslında şu şekilde söylesek daha güzel olur. Murakami dünyasında en çok sevilen temalardan biri yalnızlık olgusudur. Yalnızlık ve yalnızlığın hayata verdiği monotonluk. Yalnızlık varsa hayatta monotonluk da var demektir, monotonluk bir nevi de sıkıcılıktır. Bunun için de Murakami romanlarında yalnızlığı işlerken monotonluğu da işler. Genel olarak isimsiz olan roman karakterimiz sayfalar boyunca aynı şeyleri yapar, monotonluğu hissettirip ve yaşattırır bize. Yalnızlığın zorluğunu, sıkıcılığını okurken hissedersiniz ama okumaktan sıkılmazsınız. Verilmek istenilen duyguyu çok başarılı, çok gerçekçi bir şekilde verir çünkü Murakami ama karakterin tüm monotonluğu da hoşunuza gider.

Kumandanı ÖldürmekHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20181,801 okunma

··

722 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

mithrandir21