Selammmm Bugün yılın en en sevdiğim kitapları arasında yerini alan kitabın yorumu ile geldim Ötanazi okulun'da ölümünü bekleyen yaralı kızımız Yeşil'in hayatına giren gölge. ona bir sokak lambası gibi oldu. Karanlıklar içinde kaybolan Yeşil'e Yolunu aydınlatan lamba oldu. Bazen sessiz ve ıssız sokakta korkutan, ürperten bir sokak lambası. Bazen soluklandırıp nefes aldıran lamba gibiydi. Ama Yeşil için zaman daralıyordu. Sol yanında taşıdığı kalp, kum saati gibi bir bir eriyordu.. herkesin peşinde olduğu, kendisini gün geçtikçe eriten kalbi onu bitiriyordu.. ne var ki taşıdığı kalbin ağır sorumluluğunu tüm iliklerine kadar yaşıyordu. Kalbine dahi söz dinletemeyen alev kızımızın kalbi, mutluluğu ilk kez tatmışken kaybetmek istemiyordu.. Birinci kitabın sonu öyle bir yerde bitmişti ki. İkincisini dört gözle beklemiştim. Büyük beklentiyle okuduğum kitap beni yanıltmadı ve mükemmel ötesi bir etki bıraktı. Konusunun akıcılığı ve sonlar da yaşadığım ters köşelerin bana yaşattığı tepkileri görmenizi çok isterdim. Ağzım açık okumaya devam ettim sayfaları. Drew karakterine ne kadar hayran olsam da, bazı yerler de çok sinir oldum. Ama ona da hak veriyorum. Kitapta beni en çok eğlendiren karakterler arasında Emily ve Marcus oldu. İkisinin diyalogların okurken çok eğlendim. Gel gelelim ki baş karakterleriimizin arasında ki ilişkiye. Drew Marshall’ın Yeşile olan bağlılığını, önceliği haline getirmesi, birbirlerine kıyamaz hallerini gözlerim dolu dolu okudum. Onu koşulsuz sevmesi ve kıskanması çok güzeldi Okulda öğrendikleri, o depoda gördükleri şeylerden sonra Emily için korkmaya başladım. Üçüncü kitapta ondan çok bahsedileceğini düşünüyorum . Bir an önce üçüncü kitaba kavuşmamız dileğiyle

Ötanazi Okulu 2Maral Atmaca · Ephesus Yayınları · 20222,966 okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

bir kahve bir okur