Penguin’in bu serisine ne kadar bayıldığımı söylemeden edemeyeceğim (ki sanırım kendileri kadar minik bir rafta seriyi olabildiğince biriktirme çabalarımdan da rahatlıkla anlaşılır): gerçekten minicik oluşlarının çekiciliğinden fiyatlarının (her ne kadar kurdan dolayı orijinaliyle uçurumlar olsa da) uygunluğuna kadar hem materyal sebepler, hem de var olma amaçlarından kaynaklı bu sevgim. Penguin’in modern klasikler serisinde bastığı yazarların eserlerinden seçkiler sunuyor, bu sayede (orijinalinde tabi ki, bizde kağıt paraya denk geliyor maalesef) madeni parayla bir yazarı tanıma fırsatı sunuyor. Bu seçki, The End ve The Calmative adlı iki öyküden oluşuyor. Yalnız ben bu edisyondansa doğrudan First Love and Other Novellas’ı almanızı öneririm, çünkü her ikisi de bu kitapta bulunuyor ve bu kitapta onların dışında yalnızca iki öykü daha var. Yine de bunun mükemmel bir seçki olduğunu inkar etmek mümkün değil: hem birçok motif iki öyküyü birbirine bağlıyor, hem de ikisi de o kadar şahane ki daha fazla Beckett okuma ihtiyacını uyandırıyor. Henüz kitabı bitirmeden Beckett’ın diğer düz yazı eserlerini (ve sonrasında dayanamayıp tüm oyunlarını) almak istediğimi biliyordum. Aslında her ikisi de Beckett’ın esasen Fransızca olarak kaleme aldığı eserlerinden. Ne var ki, her ikisinin de İngilizceye çevrilmesinde rol alması sayesinde bu İngilizce çeviriler tamamen organik hissettiriyor, sanki aslen İngilizce kaleme alınmışlar gibi. (Keşke her çeviride yazarın kendisi rol alabilse dedirtiyor.) Yine de eklemek zorundayım, The Calmative adlı ikinci hikayenin Fransızca aslında çok daha güzel bir ritm olduğu açık. Bu hikayeleri okumayı seçerseniz (ki kesinlikle seçmelisiniz, edebiyat okuduğunuzu hissettiren, edebiyatla ilgilendiğini öne süren herkesin bilmesi gereken nadide bir kalem) unutmayın ki Beckett bir absürdist olmakla birlikte, absürdizmle özdeşleştirilmiş Camus’den çok daha sürreel. Beckett okumak, tıpkı Pink Floyd dinlemek gibi aslında: nasıl ki Pink Floyd’un şarkıları şarkıdan öte birer deneyimse, Beckett’ın hikayeleri de yalnızca okunacak değil esasen deneyimlenecek eserler. Benim en bayıldığım edebiyat tam da bu: edebiyatın ne olduğunu yeniden tanımlayan transandantal yolculuklar. Normalde incelemelerde içerik hakkında bilgi verilmemesi beni rahatsız ediyor, ancak bu öyküler öğrenilmekten ziyade keşfedilmeli. Her ikisi de acı verici şekilde duygusal ve ağır olmakla beraber The End, rahatlıkla analiz edilebilen sembolizmiyle daha derin; The Calmative ise uzun cümleleri ve hızla değişen sahneleriyle daha hezeyanvari — aynı zamanda çok daha kara mizahi. Okuyunuz, okutunuz.

The endSamuel Beckett · Penguin Classics · 20185 okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Su