"Bell deneylerini ne kadar sessizce yürütmüş olursa olsun, uğraşıyla ilgili haberler yayıldı. 1897 yılında Bell geçmişte tanıdığı önemli bir kişiyle karşılaştı: Sir William Thomson. Thomson'ın 1876'da düzenlenen Yüzüncü Yıl Sergisi'nde telefondan etkilenmesi o zamanlar genç bir adam olan Bell'e büyük önem ifade etmişti.
1892 yılında Kraliçe Victoria tarafından İngiliz soylular sınıfına dahil ederek onurlandırılan Sir William, o tarihten forum beri Lord Kelvin olarak biliniyordu. Şimdi bir Amerika turu yapmakta olan bu büyük İngiliz fizikçi Halifax'ta Bell'e rastladı.
Bu kez iki adam aynı görüşleri paylaşmıyordu. Mabel annesine yazdığı bir mektupta, Lord Kelvin'in nasıl hiç vakit kaybetmeden Bell'e havacılık konusuna gösterdiği ilgiye ne kadar üzüldüğünü söylediğini anlatıyordu.
Sonraları, Mabel'in bir mektubuna verdiği cevapta Kelvin davranışını şöyle açıklıyordu: "Onu, değerli zamanını ve kaynaklarını, işe yarar bir uçan makine yapılması beklentisiyle sürdürüldüğü takdirde sadece hayal kırıklığı yaratacağına inandığım girişimlere harcamaktan vazgeçirmeye çalıştım; bu inancım hâlâ değişmedi."
Lord Kelvin'in endişeleri Bell'i o zamanki tutkusundan vazgeçiremedi. Aksine, en başta güvenlikle ilgili sorunları düşünen Bell, insan hayatını tehlikeye atmadan "havada karşılaşılabilecek koşullar konusunda pratik deneyim" kazanmak için hangi yolun izlenmesi gerektiği konusunu inceliyordu. Haziran 1898'de bir sonuca varmıştı. Mabel'a, "İşe yarar bir uçan makine yapılması yolunda bir adım olarak uçurtma uçurmanın önemini giderek daha iyi anlıyorum." diye yazdı. Bir insanın ve bir motorun ağırlığını taşıyabilecek güçte bir uçurtma yapmak amacıyla, Beinn Bhreagh'daki laboratuvarlar kısa zamanda bu yeni alana yönelmişti."
Tübitak Yayınları - VII. Bölüm - "Uçan Makine Devri Yakındı"
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.