Kitaba başlarken kitabın 1916 Arap İsyanı'nı ele aldığını düşünüyordum. Fakat Arap İsyanı'nı ele almakla birlikte bundan öncesinde Arpların isyanına giden süreci tarihi serüven içinde ele alması, Taha Niyazi Karaca hocanın diğer eserlerinde olduğu gibi bu eserinde de ortaya yeni ve farklı bir bakış açısı koyduğunu gösteriyor. Bu yüzden kitap oldukça fayda sağladı bende. Türkler, İslamiyet'e girdikleri andan itibaren mevcut dinlerine hizmetten bir an olsun geri durmadılar. Yüzyıllarca mevcut dinlerinin bayraktarlığını yapıp, İslamiyet'i farklı coğrafyalara ve farklı milletlere taşıdılar. Arap İsyanı'nın üzerinden 100 yılı aşkın süre geçmesine rağmen ortada birbirinden farklı argümanlar dolaşmakta devam ediyor. Arap coğrafyasında, Türklerin sömürgeci olduğu ve Arapları yüzyıllarca sömürerek asimile ettikleri bugün dahi konuşuluyor. Bizdeki söylenceler ise tüm Arap coğrafyasının hıyanetini dillendiren gruplar ile, isyanı sadece Şerif Hüseyin'e indirgeyen ve mevcur Arap coğrafyasının sevecenliğini devam ettiren gruplar kesimler arasında gidip geliyor. Öncelikle bir konunun altını çizmemiz gerekiyor: Biz Türkler, Arap Yarımadası hariç diğer Arap bölgelerini gene oralarda yüzyıllarca hâkimiyet kuran başka Türklerden devraldık. Araplar ile savaşarak yaşadıkları coğrafyalara hâkim olmadık. Bu konuyu öncelikle kendi ülkemizdeki insanlarımıza anlatmamız gerekiyor. Üzerinde durulması gereken ikinci husus ise Araplara karşı herhangi bir asimilasyon uygulamadığımız gerçeğidir. Kitapta da bolca örnekleri verildiği gibi Araplar Türkleri, Arapçalaşmadıkları ve Arapça öğrenmedikleri için ırkçılıkla suçlamaları bile aslında bizim herhangi bir asimile uygulamadığımızı belli ediyor. Üçüncü husus ise isyanın tüm Araplardan mı yoksa sadece Şerif Hüseyin ile sınırlı kaldığı konusu. Osmanlı'ya karşı bağlı kalan aşiretlerin olduğu gibi bugünkü Filistin, Suriye, Irak, Arabistan, Ürdün'de yaşayan çoğu aşiretin Osmanlı'ya isyan ettikleri gerçeğini de kitapta detaylı bir şekilde okuyacaksınız. Bugün biz Filistin için üzülürken, 1916 yılında Filistin halkı İngiliz işgaline destek verip sevinç yaşıyordu. Bugünün görünen yüzü ise kaderin bir cilvesi sadece. Kitabın yaklaşık yarısı Arap coğrafyasının Osmanlı hâkimiyetine geçişi, Arap milliyetçiliğinin oluşum aşaması, fikir hareketleri ve 19.yüzyılda Arapların Osmanlı'ya bakış açısını ve isyana giden süreci anlatıyor. Kitabın sonlarına doğru ise Şerif Hüseyin'in başlattığı Arap İsyanı'nın gelişim sürece ve yaşanan olaylar ele alınıyor. Şerif Hüseyin'in ailesi Osmanlı'dan sonra rahat yüzü göremedi. Hüseyin'in hayal ettiği Büyük Arabistan Krallığı kurulamadı. Aile ya sürgün ya da farklı tarihlerde suikastlara maruz kalarak hakettiği sonu yaşadı. Osmanlı Devleti'nin bölgeden giderken (çoğunluğu) sevinen Orta Doğu halkı ise o günden itibaren refah ve özgür bir hayat yaşayamadı. Kurduğu hâkimiyet yıllarında Osmanlı Devleti, Arapları asimile etmedi fakat yerine gelen İngiltere ve Fransa bu asimilasyonu 20-30 yılda gercekleştirdi. Osmanlı veda ederken onu istemeyen Arap aşiretleri, şereflerini, refahını ve dahi bugünlerini İngilizlere ve Fransızlara altın karşılığı sattılar. Bence bugün her halk hakettiği ve vermiş olduğu mücadelenin karşılığını yaşıyor...

Türklere VedaTaha Niyazi Karaca · Timaş Yayınları · 202213 okunma

·

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömür Berat ÇALIK