Yeni bir yazarın okuduğum ilk kitabı
Yeni bir yazarın ilk ürünü olan bu şiir kitabı falan fistan diye klasik cümlelerle ve neticesinde bu uğurda başarılar dileyip konuyu kapatmak istemiyorum. Mademki ilk ürünü o zaman sonraki eserlerine ışık tutması ve yeni okur kitlesini aydınlatmak amacıyla naçizane çok taraflı bir inceleme yazmak istiyorum.
Sağolsun 
Mehmet Özkaya kitabı PDF olarak bana attı, ben de mevcuden okuduğum iki kitabı bir kenara bırakıp yazarın bu heyecanını paylaşmak istedim ve kitabı kısa bir sürede okudum. (PDF olarak okumak isteyenler bunu koca yürekli yazardan talep edebilirler).
Yazınsal dilde en zor zanaat hiç şüphesiz ki şiirdir.Yoğunluğa, herkese hitap edebilme yetisine, duygulara dokunabilme kabiliyetine, az kelimeyle çok şey anlatma manevrasına (vb. niteliklere) sahip olması gerekir. İlla kurallı olması gerekmiyor ki modern şiir daha çok mensur(düz yazı) olarak yazılmakta. Yazarın bu kitabı da yer yer dörtlük olmakla beraber çoğunlukla düz yazı şeklinde aksedilmiş.
Üslubundan yola çıkarak yazarın donanımlı olduğunu söyleyebiliriz. Ama bu durum bazen kendini zehirleyen akrep misali yazarın kendisine de zararı olan bir durumdur. Demem o ki bir bilgiye sahip olmakla o bilgiyi doğru yerde kullanmak çok farklı şeylerdir. (Hele ki şiir gibi basit kelimeler isteyen bir dalla uğraşıyorsanız.)Çok şey bilmek insanı şair yapmaz, eğer öyle olsaydı dünyanın en ünlü şairleri linguistler (dil bilimciler) olurdu.
Geçmişte okuduğum ve genel olarak şairlerin özel röportajlarından müteşekkil olan 
Yazarın Odası kitabında şiir ile ilgili şöyle bir söz vardı: "şiir çok şey bilmeyi gerektirmez hatta bildiğiniz onca şey mısrada yer bulmak için sizi dürter, bu da sizi şiirin ana duygusundan uzaklaştırır."
Şiir hakkında az biraz sohbet ettikten sonra şimdi asıl konuya gelebiliriz; 
Bu Gece Perilere İnan 'a
Genel çerçeveden bakıldığında yazarın beni çok etkilediğini söyleyebilirim. Serpiştirilmiş aforizmalar da bir o kadar güzel intiba bıraktı üzerimde. "Tümör iyi huyludur, doktor kötü" gibi. Her şiirinde bir olay örgüsü mevcut ve yazar ne yazık ki bu olay örgüsüne bazı bazı sadık davranmadığını gördüm. Kitabında en çok dikkatimi çeken ve akıcılığın önüne geçen bu durumu sizinle paylaşmak istiyorum. Yazar, yukarıda bahsettiğim "çok şey bilme" azizliğine uğramış ve kullanmış olduğu çokça teknik terimler şiirin önüne geçmiş diyebiliriz. Durun yahu ateş etmeyin hemen, çok şey bilmek tabiki kötü bişey değil. Ama yerinde kullanılmayan en mucizevi söz bile şiir bahçesinde çiçek veremez. Zira Şiirde en tehlikeli olan durum teknik kelime kullanmaktır ve neler bildiğini ıspata kalkmaktır. Bu da duyguyu değilde bilgiyi göze sokma durumunu doğurur. Eğer teknik kelime kullanacaksanız onun öncesinde veya sonrasında o teknik terimi açıklama mahiyetinde bir iki cümle de eklemiş olmanız lazım yoksa kullanmış olduğunuz o kelime öylece havada kalır.Örnek vermek gerekirse diyelim ki şiirde "giyotin" kelimesini kullanacaksınız. O zaman ya sözü giyotine getirirsiniz ya da giyotini sonrasındaki sözlerle açıklamalısınız. Kendim karaladığım bir örnekle açıklamak gerekirse:
Üşüyorum,
Soğuk giyotinin altında bir mahkum gibi,
Beynimden çıkacağın anı bekliyorum,
Ama ne başım vuruluyor gövdemden
Ne de sen çıkıyorsun beynimden...
(Çok güzel karaladım yahu, neden benden de bir Atilla İlhan veya Pablo Neruda çıkmasın:)
Şimdi sonun başlangıcına huzur içinde gelebiliriz. Yazar 24 yaşında pırlanta gibi bir delikanlı. Henüz ilk eseri ve daha yolun başında, gelecek vadeden bir yazar. Ki okuduğum bu eserinde bir şairin buram buram kumaşı kokmakta. Bir şiirsever olarak; ilk heyecanın, ilk gözağrısının bir iki eksiğini görmezden gelerek genel olarak başarılı bulduğum Mehmet Özkaya 'a bu uğurda sonsuz başarılar dilerim. Umarım bir sonraki şiir kitabında heybesindeki tüm taşları dökme sabırsızlığında bulunmaz (naçizane öneri) ve şiirlerinde basit kelimelerle de nasıl dans edilebileceğini gösterir bizlere. Eline emeğine sağlık.
Kitaba Puanım 7
Saygılar
·
881 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.