Göğe bakma durağının uzakdoğu usulü yandan yemişi!
1256 sayfalık işkence!
Haruki Murakami, merak ettiğim bir yazardı ve kendisine bu kitabı vesilesiyle veda etmiş oldum sanırım uzun bir süre için.
Kitap, üç kitabın birleşiminden oluşuyor. merak uyandırıcı bir kurguyla başlamasına rağmen bir süre sonra bir gram bal için kilolarca keçiboynuzu yediriyor adeta! Güya bir aşk hikayesi de içeriyor ama on yaşında iki çocuğun bir kere el ele tutuşup birbirlerine destek oldukları andan oluşan bir anıya tutunan “romantik” bir aşkın yirmi yıl süren dönüşümü söz konusu. O kadar itici ki ööööö diye diye okudum resmen bir süre sonra. Hatta bu iki aşık, dünyalar arası bir kanal yardımıyla cinsel birliktelik yaşamaksızın bir de bebek sahibi oluyorlar insanüstü bir özellikte. Neden? Aşk çocuğu mu bu küçük insan? Amaç ne? Seçilmiş olma sebebi ne? Yok!
Kadına şiddet ve cemaatlerin nasıl tehlikeli yerler olabileceğine dair bir konu ele alınmışken bir anda konu sapıyor. Tecavüzcü hem de on yaşında çocuklara tecavüz eden lidere acıma noktasına getiriyor okuru kitap adeta. İnsanüstü varlıklar söz konusu olunca tecavüz bile normalmiş gibi oluyor. Öte yandan birçok acı vaka da gerçek hayatta da böyle bir argümana dayanan şeyhler vb. liderler ya da kişilerce kullanılmıyor mu? Çok ama çok yanlış mesajları var kitabın. Gerçeküstü diye savunanlar böyle bir kanayan yara varken bu savunmayı kenara bıraksınlar lütfen.
Büyülügerçekçilik söz konusu kitapta ancak öyle sürüncemede bırakılmış ve uzatılmış ki bir süre sonra kitap çekiciliğini yitiriyor. İki dünya, iki ay, little people, pupa hava vb. basitleşiyor. Karakter derinliği yok, sadece yalnızlık var. Tüm karakterler yalnız! Hem ruhen hem de fiziksel açıdan. mutluluk yok, salt donuk bir dünya…
Kediler şehri tek beğendiğim metafordu sanırım.NHK olayını anlamadım çünkü çok yabancı bir dünya bizim için. Tanrı, şeytan, cemaatler, kanallar vb. derken karmaşık olmayan ama dolambaçlı bir şekilde uzayan bir yoldan oluşan basit bir yolculuğa dönüşmüş kitap. Okumak isteyenler bir kere daha düşünerek okusunlar ve zamanlarını vermek isteyip istemediklerine emin olarak başlasınlar kitaba.
Son olarak da bu kadar sabırlı olup kitabı bitirdiğim için Turgut Uyar misali uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum!
·
833 görüntüleme
Murakami defterini Sahilde Kafka ile açıp sonsuza dek kapatmıştım 🤓 Bana nedense koca bir balon gibi geliyor, hiç ısınamadım.
Gerçekten de öyle sanırım, olmayınca olmuyor bazen o bağ okur ve yazar arasında🤷🏼♀️ “Uzun bir süre” okumayacağım dedim ama kim bilir bu süre bende de sonsuzluğa uzanır belki de 😅
2 sonraki yanıtı göster
Hay ağzın bak yesin.
Kesinlikle balon bir kitap, bu derece abartılamaz. Bu adam neden noel almıyor filan demişler ya şaşıyorum
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.