Bir gün arkadaşımla girdiğimiz bir sahaf çarşısında şans eseri karşılaştım kitapla. Raftaki onlarca kitabın arasından ilk bakışta dikkatimi çekti. Elime alıp inceledim, olur ya belki de sıkıntılar yaşadığım şu günlerde bu kitaba denk gelmek güzel bir tesadüftür, deyip satın aldım. Merakımdan daha eve gelmeden otobüste okumaya başladım. Gelelim içeriğine, ilk sayfadan son sayfasına kadar tatlı bir anlatım hakim. Yazar bir dost, bir büyük, bir usta gibi anlatıyor düşüncelerini. Yer yer danışanlarından bahsedip onların yaşadıklarına ve iyileştiklerine de değiniyor. "Her şey kendine güvenmekle alâkalı, kendine güvenirsen aşamayacağın engel kalmaz. " diyor, bir nevi. Yazar, zannımca dindar birisi. Öyle ki bize iç huzura kavuşmak için yaradana dua etmemizi- pardon düzeltiyorum.- içtenlikle dua etmemizi öneriyor. Öyle ki neredeyse her on sayfada bir bu sözlerini tekrarlıyor. Bence sakinlik veren bir kitap. Keyifle okunabilir. Örnek alıp içinde uygulanacak egzersizler de olabilir. Yalnızca bazı düşüncelerinin gerçekliğine katılamadım. Kaygı bozukluğu, panik atak gibi rahatsızlıkları yaşayan danışanlarına hadi dua ediyoruz diyor ve dua ediyorlar. Duygu boşalmasıyla danışanlar elbette ağlıyorlar, daha sonrasında da yazar onların 'tamamen' iyileştiklerini belirtiyor. Sen de dua et sen de iyileş. Belirli bir sürede dua etmenin etkisi olabilir ama ilk günden silkelenip eski yaşantıya döndürebilecek bir duayı da merak etmekten geri kalamadım. edit: Kitabı bitirdikten sonra yazarın hayatını araştırdığımda 1898-1993 yılları arasında yaşadığını gördüm. Dönemine göre gayet öncü bir kitap yazdığı için kendisini rahmetle anıyorum. Son düşüncelerime yazıldığı tarih göz önüne alındığında katılmıyorum. Yine de katılmadığım kısmı silmek yerine ek olarak belirtmek istedim.

Olumlu Düşünmenin GücüNorman Vincent Peale · Profil Yayıncılık · 2013342 okunma

·

275 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gölgeminiziyok