Dr Henry Jekyll , içindeki hisleri birbirinden ayırmak için bir iksir yapar.İksiri yaptıktan sonra,bastırdığı utanç verici hisleri, Bay Edward Hyde'ın karakteri ile ortaya çıkar.İyi ve saygın biri olan ,Dr. Kekyll'nin ,Bay Hyde'ın ,çıkarlarını korumaya çalışması ve giderek Bay Hyde'a yenik düşmesi....."insanın korktuğu başına gelir" sözünü anımsatsa da bana pek çok soru sordurttu okuduklarım. _Bir bedende iki farklı ruh olur mu? Ruh'un özelliğine göre beden de değişir mi? _Dr Henry Jekyll ve Bay Edward Hyde birbirinden bağımsız kişiler mi yoksa ikisi aynı kişi mi? _Kötülük mü kazandı zaten iyilik kötülüğü içinde hep besleyip koruduğu için başlangıçtan beri baskın olan kötülük mü? _Hem iyi olarak ama sıkılmadan,hem kötü olup vicdan azabı çekmeden yaşananilir mi? _Kötülüğü yok edebilmek için iyiliğinde yok olması mı gerekiyor? Yok etme eylemine geçmeden, kötü yanımızı kucaklamayı mı öğrenmeliyiz? Savaşmak yerine iyi ve güzele dönüşürken kötü yanımızı inkar etmeden iyi ve güzele dönüşmeye yol almak.....yolculuğumuzun asıl amacı bu mu?Yani kendimizi yalnızca tanımak değil ,kendimizi olduğumuz gibi kabul ederek hoşlanmadığımız yanları şefkatle yontmak.... kötü yanımızı inkar etmeden ve kötülük yapmadan onu istediğimiz yöne evrilmesi için çaba sarfetmek... ayırmadan ve ötekileştirmeden yaşamaya önce kendimizden başlamak..... Pek çok satırın altını çizdim.İşte birkaç'ı.... Okumanızı öneririm.Ben çok etkilendim. "İnsanlar eskiden hem kendilerine hem de saygınlıklarına leke sürülmesin diye kirli işlerini gözü kara haydutlara yaptırırlarmış. Oysa ben bunu zevk için yapan ilk kişiydim. Halkın gözündeki saygınlığının yüküyle gönülsüzce yaşayıp giderken bir anda toy bir delikanlı gibi üstündekileri çıkarıp atarak özgürlük denizine balıklama dalan ilk kişiydim.” "Her şeyin bir sonu olduğu gibi her şeyin bir sınırı da vardır" "Sonra birden asıl kişiliğimden geriye tek bir şey kaldığını hatırladım:Hala kendi elyazımla yazabiliyordum;kafamda çakıveren bu kıvılcım,izlemem gereken yolu boydan boya aydınlattı. " "Hyde'nin gücü Jekyll'nin güçsüzleşmesi ile birlikte artmış gibiydi.Ve besbelli, onları ayıran nefret artık her iki yanda da eşitti. O nefret Jekyll'e için yaşamsal bir içgüdüydü.Artık bilince yansıyan olayları kendisiyle paylaşan ve ölümüde paylaşacak gibi görünen bu yararığın çarpıklığını bütün çıplaklığı ile görmüştü. " Robert Louis Stevenson Dr. Jekyll ile Bay Hyde Önce tokalaşarak ve sonra çevremize saygı ile davranarak yaşayabilmek için hayatı ve kitapları iyi okumalar.....

Dr. Jekyll ve Bay HydeRobert Louis Stevenson · Bordo - Siyah · 2004287 okunma

·

195 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hatice Uğurlutepe