Leyla Erbil bu ilk romanının adı gibi tuhaf bir kadın ama içerikten bağımsız olarak söylüyorum bunu çünkü edebiyata katkıları bir yana, romanın otobiyografik özellikler taşımasından yola çıkarak Leyla Erbil hakkında edineceğimiz bilgilerdir bunu sağlayan.
Bir başkaldırıdır düzene, bir isyan. Kadın kimliğiyle de ideolojik yapısıyla da bir başkaldırıdır o. Ahmed Arif'in, bahar getirdiği dağların baharıdır Leyla Erbil.
Dört öyküden bir roman yaratıyor Leyla Erbil. Nermin ile başlıyor ve onun etrafında şekilleniyor kitap. Nermin, Leyla Erbil'i görebileceğimiz karakterdir.
İlk bölüme "Kız" başlığıyla giriyoruz. Özellikle kadının cinsel yaşamı karşısında toplumsal baskıyı görürürz burada. Ayrıca sol görüşe ait yapının ülkede nasıl karşılandığını buluruz bu bölümde. Bu yapıya karşı düzenin tavrı değişmemiştir bunu da anlarız. Kadim bir düşman gibidir düzen bu ideolojiye.
Ülkenin kimliğe bakışını da görürüz bu bölümde. Faşist bir zihniyetin yaratılmış olmasını, hem düzenden hem toplumsal bakıştan anlarız.
Diğer bölümler; Baba, Ana ve Kadın'dır. Ayrıca Mustafa Suphi'nin ölümünü sorar karakter. Baba, şivesiyle anlatır dönemin olaylarını. Kadın, işçi sınıfına dahil olmasını, bu sınıfın yapısına karşı eleştirilerini sunar. Kadın, başlangıç karakterimiz olan Nermin'dir. Bölümler arasındaki zamanın geçişini ayırt edemeyiz ama bu bir kopukluk yaratmaz okumada.
Nermin'in, Kadın'ın genç yaşta iken Kürt ve sol görüşlü karakteri olan Halit'ten aldığı mektuptan edindiği yazıdaki "Memleketimin mavi dağlarının kokusu..." na Ahmed Arif bahar getirerek Halit'leştirmiştir kendini ve Leyla'sına sunmuştur kendini. Bu da bence tabii.
Ayrıca son olarak buradaki Tuhaf bir Kadın'ın, topluma uyum sağlayqmayan karakterdeki Nermin'den bahsediyor oluşu, aslında toplumun tuhaf bir toplum olduğunu anlatır bize. Ona uymayan her şey ya tuhaftır ya sökülüp atılması gereken fazlalık.
