İkisini de dene tarafını seç
Bu kitap iki yazarın mektuplarını içermektedir. 
Mihail Bulgakov ve 
Yevgeni İvanoviç Zamyatin
İki farklı şekilde yazılmış mektuplar, birisi daha nesnel iken diğerinden inişli çıkışlı ruh halleri ve duygular yansıtılmıştır.
Yevgeni İvanoviç Zamyatin in aksine Mihail Bulgakov un her mektupta psikolojisi git gide bozulmaktadır. Stalin' den tek istedikleri ülke dışına çıkabilmektir. Tabi Bulgakov'un psikolojisinin bu şekilde olmasında ona verilen ümitlerin defalarca kez boşa çıkması durumu da var hatta bunu 
Usta ve Margarita daki motiflerde de görebildiğimiz söyleniyor.
"Mektubun uzun başlangıcı Gogol'ün Bir Yazarım itirafından alıntıdır. Bu metin Dostlarımla Yazışmamdan Seçme Parçalar'ın başarısızlığından sonra 1847'de kaleme alınmıştır. Bulgakov gerilere bakarak kendini Stalin'le olan konuşmasının yeni bir yorumuna kaptırıyor, bu konuşma ona şeytanca bir tuzak gibi görünüyor. O bir yazar olarak içini dökmekten vazgeçiyor. Küçük ve büyük yanlışlıkların geri götürülemeyeceği fikri ( daha gençlik eserlerinde var) onu edebiyatla doğrudan ilişkiye sokan bir tematikle gelişmekte iken, burada, Usta ve Margarita' da " en büyük kusur" olarak gösterilen gevşeme motifi öne çıkıyor. Bu çok zor yeniden değerlendirme Bulgakov'un başyapıtlarının doğmasına yol açan etken olacaktır." ( dipnot)
Stalin de az değil he bi bakın şuna:
Söylenenlere göre tiyatroya gelen Stalin şaşıracak ve Turbinlerde Günlerinin af işini görmediğinde, soracaktır. Halbuki Stalin, Bulgakov'un hiçbir piyesinin oynanmadığını yakından biliyordu. " (Syf 54)
Zamyatin' in mektupları Bulgakov' a göre daha az duygusal, daha nesnel yaklaşmış olaya tabi bunda destekçisinin de payı var. Bulgakovum ise cidden git gide daha da katmış duyguları içine.
14 Nisan 1932'de Bulgakov, Popov'a şunları yazıyordu:
"Şimdi bakışlarımı her gece ileriye değil yalnız geriye çeviriyorum; doğrusu gelecekte kendim için hiçbir şey görmüyorum. Geçmişte beş hayati hata yaptım. Eğer onları yapmamış olsaydım, ölüm üzerine bu konuşmalar olmayacaktı: güneş bile bir başka parlayacaktı ve ben alacakaranlıkta dudaklarımı aynatarak sessizce keşifler yapmayacaktım, masamın arkasında çok rahat oturuyor olacaktım. ( ... ) Fakat şu anda yapılacak hiçbir şey yok, artık çok geç. Beni bir baygınlık durumunda yakalayan ve bana iki hatayı yaptıran bu
beklenmedik aşırı çekingenliğe lanet etmekle yetiniyorum.
Bu güvensizliğe bir neden buluyorum; çekingenlik, bitkinliğe dayalı olarak birden bastırmaktadır ( ... ). Bu bir avunma değildir."
O halde Mayıs 1931 mektubunun herhangi bir sonuç alması
şüpheli görünmektedir. (Syfa 54)
Ama yine de sonunda; o kadar mektuptan sonra Bulgakov' un ülke dışına çıkmasına izin vermezken Zamyatin izni kapar.
Bulgakov kendine verilmeyen izni Zamyatin'in elde ettigini ögrendiginde kuşkusuz üzülmüştür.
(Sayfa 76)
··
100 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.