"Olta, balık yakalamak içindir. Balık yakaladığında oltaya ihtiyacın kalmaz. Kelimeler de anlam içindir. Anlamı bulduğunda kelimelere ihtiyacın kalmıyor." Meursault'un neden fazla konuşmadığına dair bir fikir önerisi ya da fazlası. Belki de Meursault'un bulduğu anlamsızlık (ki bir şeye karşı gelmek onu sürdürmek olacağından, anlam) onun farklı bir anlam arayışına girmek gibi bir uğraşta bulunmasını engelliyordur. Bu benim aklıma bilim insanlarını getiriyor: Newton yerçekimini bulduğunda susmayı da öğrenmişti. Çünkü bulduğu bir anlam diğer tüm anlamları yanlış kılar nitelikteydi. Dönüp dolaşıp Fromm'a geliyor aklım ya, "Birey, toplum karşıtıdır." demeden de susamayacağım. Birey, toplum karşıtı ise toplumun da birey kaşıtı olduğunu inkar edemeyiz öyleyse ya, öyle zaten. Bana öyle geldi ki Meursault halletmemiz gereken başlıca 4 anksiyetenin de (ölüm, özgürlük, anlam ve yalnızlık) bir şekilde üstesinden gelebilmiş birisi. Bundan dolayı ruhunu ve düşüncelerini etkisi altına alan bir endişesizliğe/anlamsızlığa sahip. Burada benim anlayamadığım şey şu: Bir yerlerde bir kaçak olması mı yoksa benim gözlemlemelerimdeki bir hatadan mı Meursault'un patlayışlarının/nesnelliği yitirdiği anların nedenini göremiyorum? Büyük ihtimalle bulunduğum yanlış yorum bunu engelliyor. Fakat sayfalar ilerledikçe nesnelliğini yitirdiğini daha fazla düşünmeye başladım. İçindeki umutsuzluğu veyahut umudu bastırmaya uğraş veriyordu sankİ. Zaten görülen bir şeyi açıkça ifade edecekmişim gibi duruyor fakat estetik zevklerini yitirmiş birisi Meursault abi. Ya da -kesinlikle- tüm bunlar yalnızca bana öyle geliyor. Napayım, bulamadığım anlamları arıyorum şu kitapta, oltayı fazla kullandıysam kusuruma bakmayın.

YabancıAlbert Camus · Can Yayınları · 2019111,7bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

seNa