Ahmet Rasim'in bu kitabı yaşadığı dönemde geçen İstanbul hikayeciklerinden oluşan bir tefrika. Efenim kısa birkaç not düşmek gerekirse; hani şu siyah beyaz filmler olur ya taksici Belgin Doruk, küçük hanımefendi ya da mahallenin mert yakışıklı maço delikanlısı Ayhan Işık zamanları kısacası eski İstanbul geliyor insanın aklına tabi Türk filmlerinden gördüğümüz kadarıyla.
Kitabın içerisinde bre medet, Neüzübillah gibi eskiye dair kelimeler bulabilirsiniz. Bu arada Zemher-i Zürafası diye de kışın ince giyinip gezenler için söylenirmiş. Arada bu kelimeyi kullanıp karşıdakilerin hönk diye bakışlarıyla karşılaşabilir, kimse bilmediği için artist bir edayla gerim gerim gerilebilirsiniz :)
Bu arada Ahmet Rasim'in yüzme bilmemesi de beni çok şaşırttı eklemeden rahat edemeyeceğim.
