Merhaba. Şubat ayında okuduğum bir diğer kitap, Volga'ya İnen Yamaç oldu.
Gonçarov'un Oblomov'undan sonra okuduğum ikinci kitabı oldu. Merak ettiğim bir kitaptı. 910 sayfalık bir kitap olmasına rağmen çok akıcı bir üsluba sahip. Oblomov ile kıyaslama yapmanın doğru olmadığını düşünüyorum. Keza zamanında kıyaslama yapıldığı için yazar çokça eleştirilmiş. Ve bence yazara karşı çok haksızca ve sert bir tutum sergilenmiş.
Kitapta, fedakâr ve vefakâr olarak üç karakteri sevdim. Büyükanne, Tit Nikoniç ve Tuşkin oldu.
Baş karakterimiz Rayski, estetik ve güzelliğe önem veren, sanatçı bir kişiliği olduğunu düşünen, karşısındaki insanların düşüncelerini değiştirip kendi söylediklerinin doğruluğuna, gerçekliğine inanmış, akıl vermeden duramayanlardan. Sürekli bir şeyleri kıyaslama, eleştirme derdinde olan Rayski, şehirdeki hayatından sıkılıp Volga'ya, çifliğini idare eden büyükannesinin ve kuzenlerinin yanına gider.
Vera ile karşılaşması Rayski'nin tüm duygu ve düşüncelerini ters yüz edecektir. Onu büyük bir içsel çatışmaya sürükleyecektir.
İçsel duyguları, hikâyenin özü ve akışı, doğa ile ilgili betimlemeleri aktarış biçimi olarak inandırıcı ve sağlam bir hikâyeye sahip. Sizlere de mutlaka tavsiye ederim.
#8ayda8tuğlakitapokunur
Gülşah Ongun 
Beyza Şahin
Smk 
Filiz Uğurluoğlu
Okuyan1fenogretmeni
Pınar
Fatma Semerciler
Okuyan sapkaci
uzaklardabirokur
#kitapalıntıları :
*—Her şeyi gerekli, ciddi bir biçime sokarsak yaşam son derece tatsız, sıkıcı olur! Kişioğlunun düşünüp bulduğu, ona eklediği şeylerdir yaşamı güzelleştiren.
*Fedakârlık etmeden, çaba harcamadan, yokluk çekmeden yaşanamazdı dünyada. "Yalnız çiçeklerin yetiştiği bir bahçe değildir yaşam"...
*Gurur, insanlık ortamı, saygı görmek hakkı, onur... hepsi paramparça olmuştu! Kişioğlunu bezeyen, onu insan yapan çelenkten bu çiçekleri koparırsanız, bir eşyadan farksız olur kişi.
··
155 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.