Şiddetin tarihi, aslında popomuza vurulan tokatla başlar. Sonra kendimizi yonttuğumuz ötekini düşman bellettirmeye çalışan davranışlarla devam eder. Eril bir kültürün sonucu olan şiddet; en çok da “öteki” derken bile bizden olmayanı iten dilin, bir ürünüdür. Bir olayın nedeni sonucu olmaktan çok; şiddet dualist bir kurgunun ya bizdensin ya da değilsindirin getirisidir. Geri planda, süre giden yaşamın ayrıntılarındadır şiddet. Farklılıkları kabul etmek sözel değil davranışsaldır. Söze döküldüğünde -“biz seni olduğun gibi kabul ettik” mesela-şiddet içerir. Şiddet her zaman görünür değildir. “Eteğini topla” dersin kadına oysa oğluna “göster oğlum pipini”. Dil fiili bir şiddet aracıdır. Sorgulayan bakışlar, küçümseyen tavır, “bizim gibi olmasanda…” şiddetin tarihi kapsamında kendi kişisel tarihimiz içinde yer alır. Çizgilere basmamaya çalışarak büyürüz ve bu çizgiler neden var kim çizmiş sorgulamayız. Anne rahmine düşmeye gör; başlar her türlü şiddet örgüsü. Velhasıl şiddet, görünen olduğu kadar, görünmez sinsi bir baskı aracıdır. “Adam” olalım diye. “Namuslu” kalalım diye… İnsanın dilden ayrı var olamayacağını, dilin, insan olmanın özü olduğu, her şeyin onun koşullandırdığı, dilden başka bir yerin, dilden dışarısının mevcut olmadığı, önce düşünüp sonra düşüncelerimizi dil yoluyla düzenlemediğimizi, aksine, düşüncenin yalnızca dilinvarlığıyla mümkün olduğu, onun, insan aklının ve yaşamının bir koşulu, bir gerekliliği olduğu iddia ediliyor. Oysa “‘Korkuyordum’, diyebilirim ama bu ifade yetersiz kalmaktan, o duyguyu, yani korkunun gerçekliğini yeniden hissetmeye yönelik umutsuz bir çaba olmaktan öteye asla geçemez.” Yazar aslında doğumsal olarak toplumsal dualist cinsiyet kavramının dışında bir birey. Baskı görmediği ‘hoşgörü’ldüğü aile ortamının bile LGBT olmasının gizlenmesi, içten içe ‘erkek’ olması beklenmesiyle, pek de öyle olmadığının ortaya çıkan bir kişisel tarihin şiddet içeriğini gözler önüne seriyor. Satır aralarına yerleşen bir zorbalık kokusu buram buram sarıyor kitabı. Bir çok noktada yakılıyorsun düzenin, dinin, toplumun görünmez kirli ellerini. Sonra da etkilenip evine aldığın insanın uyguladığı fiziksel şiddeti sorguluyorsun: Hangisi daha çok yakıyor canımı…

Şiddetin TarihiÉdouard Louis · Can Yayınları · 2023189 okunma

·

583 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

OkuryazaR