okumakta geç kaldığım bir kitaptı. iki senedir kütüphanemde bana göz kırpan bu kitabı sonunda vakit ayırıp okuma fırsatı bulabildim, keşke daha önce okusaymışım..
ilk sayfalarda nergisin ölümü ile kitabın ağır ajitasyon içerdiği kanısına vardım, bir de nergisi ana karakter zannettiğim için ölümüne çok şaşırdım, meğer kitabın konusu bambaşkaymış.. kendimden o kadar izler buldum ki, esma karakteri ile yaşadığımız o kadar benzer şeyler vardı ki, bazı yerlerde hüzünlenmeme ve gözümden akan damlalara engel olamadım. zaten yaş olarak da hemen hemen yakınmışız, zira 2015 yılında yaşanmış yaşananlar sanırım..
kitap annesini küçük yaşta kaybedip annesiz büyüyen bir genç kızın yaşadığı hayal kırıklığını o kadar iyi betimlemiş ki, esma ile tebessüm ediyor, esma ile ağlıyorsunuz. içeriğinde çok fazla nükte vardı, o kadar çok alıntı yapılacak cümleler vardı ki, hepsini paylaşmaya kalsaydım kitabın tamamını paylaşmam gerekecekti. yazar 
Nursima Kılıç ın özünde çok derin bir insan olduğu kanısına vardım. bu cümleleri kurabilen bir insanın yetiştiği manevi atmosferi ve kendini hangi kaynaklardan doldurduğunu merak etmekle birlikte kendi çapımda tahmin de yürüttüm. benzer düşüncelere sahip olduğumuz için benzer kaynaklardan beslendik diye yorumladım :) ayrıca biyoloji terimleri yer yer dikkatimi çekmedi değil, "fenotipi ile annesine benzemesi", beyin hücrelerinin apoptozis olması, mutluluk hormonu salgılaması, vs. bunlar hatırlayabildiklerim.
esmanın öğretmenliğe bakış açısı ile benimki tamamen aynıydı. sınıfa girip kapıyı kapattığında tüm dertlerini unutuyorsun, ve gerçekten terapi gibi geliyor öğrencilerle ilgilenmek.. sen psikolojini düzeltmek için öğretmenlik yapıyorsun, bir de üstüne para veriyorlar :).. 2017 şubat ayından sonra ben de çok ağır, travmatik olaylar yaşadım ve çareyi öğretmekte buldum. o yüzden ücreti dert etmeden başımı sokabileceğim ilk kurumla tam 2 yıl çok güzel anılar biriktirerek çalıştım.. oradaki öğrencilerimle hala görüşür konuşurum, hatta bir öğrencimin nişan yüzüğündeki kurdeleyi kesme şerefine nail oldum.. yaşadığım olayın üzüntüsünü sadece gecelere kaydırmayı başardım.. gece için ise yapacak bir şey kalmıyor zaten. ister istemez düşünüyor, uyuyamıyor, göz yaşlarıyla yastığı ıslatıyorsun esma gibi.
bu dönemin gençlerine kesinlikle hitap eden bir kitap.. bu dönemin lise çağındaki çocuklarda yaşanan "aşk" ın nasıl da basit olduğunu sağ olsun berhamla öğreniyoruz. o kadar yaygın ki berham gibiler.. bu sebeple özellikle aşk acısı çeken gen öğrencilerim okumalı, okumalı ki yaşadıklarının aşk değil, gerçek aşktan yansıyan bir kül olduğunu fark etmeli...
esmanın şu anki durumunu çok merak ediyorum, evlendi mi, hala çalışıyor mu, yazar bunu kitaba bir sonraki baskılarda eklese süper olur..
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.