yazarımızdan böyle bir eser beklemezdim çok kitabını okuduğum Kahraman Tazeoğlu bu eserinin ona ait olduğuna inanasım gelmedi zor bitirdim. Bu kitapta en çok hoşuma giden kısmı kısa kısa cümleler barındırması ve yazarın kitabın arasına serpiştirdiği şikillerdir. yinede diğer "aşk" konulu kitaplarına göre gayet iyi diyebilirim.
Beğendiğim şiirlerden biride şudur:
sustalı bir aşk seninki
sesinle çıplaklaşıp
suskunluğumla giyiniyorum
korunak sandığım tüm senlerde
içimde yoktan başka bir şey kalmadı
ruh ölünce cesedi beden taşıyor sırtında
iki büklüm acılarla
patlasam her yere acı sıçrayacak biliyorum
patlamamaya hazır bir bomba oluyorum
ben mi çok yorgundum sen mi çok dinç
bende mi eksikti
sen de mi fazlaydı sevinç
dilsizler yalan söyleyemez anladım
ya ben konuşamadım
ya sen sağırdın
her şeye rağmen bana öyle çok sığdın ki
içimde kimseye yer bırakmadın
bildiğin
ağaç misali toprağa bağlandıkça gökyüzüne uzamak
çelişkin
giden bir trende kalanların şarkısını haykırmak
hangi dil kendini kandırabilir ki
aşk bir suç değil mi
her defasında kendini ihbar edip yakalatan
ve en saf ihanet
kendi ihanetine kanan
senin gibiler
vakitsiz susan aşkı severler
seni bu kör kuyulardan salan neyin şarkısıysa
gözlerinin kahvesinden içtiğim de oydu
şimdi
aksilen her yanıma adını verdim
bu yüzden güzelim ben
dudağına düğümlediğin fırtınaları kopardın sonunda
bir bardak suda
ben ancı
sen soncu
sana dayanamadı bıçak
kemiğe dayandığı kadar
elbette unuturum sonunda
en fazla bir mevsim ağlarım
alışırım yalancı baharlara ama
ama yine de
biri beni kandırsın yokluğunda