Bana hediye edilen kitapları kendimin koyduğu sıradan daha fazla ehemmiyet ve hızla okuyan birisiyim. Aldıktan sonra elime duramadım. İsmi de kendisi gibi sıcacık bir kitaptı, bir çırpıda bitiverdi. Sizde de seyahat yazıları bu etkiyi bırakıyor mu? Yoksa onun seyahatinden çıkıp kendinizinkine mi hazırlık yapıyorsunuz? Ben yurt dışı için hazırlık aşamasında seve seve okudum bunu, uydu benim zamanıma. Etkileri bitti şimdi gelelim kitabımıza. Öncelikle uygulama kütüphanesine eklediği için sevgili

Naifî ⸙ 'e teşekkürlerimi sunuyorum. Eşiyle beraber 1997 yılında Kırım'ı ziyaret eden

Şahin Durmaz gözlemlerini içtenlikle kaleme almış. Kırımdaki tarihi izleri yine oradaki insanlara konuk olarak anılarca çoğaltmış. Belki de bir Anadolu çocuğu olduğum için etkiliyor gurbete giden türklerin hayatı veya orada doğanların ilk izlenimleri, çektikleri, hissettikleri. Daha evvel bu açıdan bakan bir kitap okumadığımdan cahilce konuştum. Belki de arada sırada okumam lazım kendime getirmesi için. Şunu da ekleyeyim. Halime nineyi ziyaret ettiği kısımda sanki ben de ordayım da ''evladım, eğer mümkün olursa beni al ve bu ihtiyar vücudumu türk topraklarında huzur bulacağı nefes alıp sukunetle vereceği o diyara götür senden ölmeden evvelki son isteğimdir'' Halime nine'nin özlemini anlatmak için kullandım bu cümleyi. İnsan yaşlandığında, özlediği şeyler ne kadar keskin şekilde acıtıyor olsa gerek. Memleket hasretini henüz tatmadım. Yazarın yurt dışı hatıraları serisine uygun vakitte bakabilirim. Şuraya ve sayfama bir kaç ileti ve alıntı bırakacağım. Meraklılarına ve ilgililerine belki bir nebze fikir verir. Şu cümleyle gurbetçi kardeşler mutlu da olabilirler. ''Evet orada bir köy var uzakta, oraya gitmesek de, onları tanımasak da, var olduklarından haberimiz olmasa bile, sınırlarımızın dışında bizi seven, merak eden, bizimle sevinen, bizimle ağlayan, ülkemiz ve insanımız için dua eden kardeşlerimiz var''