Herkese merhaba kısa sürede okunabilecek ama etkisi uzun süre devam edecek olan bir kitapla sizlerleyim. 38 yaşında rahatsızlığı nedeniyle talihsiz bir şekilde edebiyata ve dünyaya veda eden Thomas Wolf’un bu eseri 63 sayfalık bir Novella boyutunda. Yazarın William Faulkner’dan övgüler almış olması kendisiyle tanışmamı sağladı diyebilirim. Keşke bende Faulkner’la tanışabilseydim diyor ve kitaba geçiyorum. Kendisini ve yaşadığı yeri evrenin merkezi kabul eden ve otobiyografik kısımların bulunduğu Kayıp Çocuk kitabı orta halli bir taş ustasının oğlu olan Grover’ın (kayıp çocuk) anlatıcılığıyla serüvenine başlıyor. Bu serüvende dört farklı anlatıcı ile olayları farklı gözlerler gözlemliyoruz. İkinci anlatıcı Grover’ın annesi, kız kardeşi ve son olarak kitapta kendini Eugene olarak tanıtan Thomas Wolfe çocukken ölen ağabeyinin hikayesini anlatıyor. Kapanmış yarayı tekrar kanatan, çocukluğun büyüsünü nasıl kaybedildiğini kendi yaşanmışlığının trajedisi ile anlatıyor yazar. Sonunda Eugene yıllar sonra eski mahallesine ve evine geri döndüğünde tozlanmış yaşanmışlıklar arasında kaybolup gidiyor. Tıpkı Grover’ın kaybolduğu gibi. Bence asıl trajediyi anlatan kitabın editörünün son sözleri ; Aydınlanma anından sonra tıpkı hepimizin yitirdiği gibi çocukluğunu ve hayal gücünü yitirdiğini ve bir daha geri gelemeyeceğinin farkına varır. Büyümek , aslında çocukluğu tecrübe ettiklerinle sokaklarda, büyüdüğün evde kaybetmek ve bunun farkına bile varamamaktır. #alıntı “Sen bir baba değilsin, o yüzden bir babanın veya bir çocuğun hislerini anlayamazsın, büyük ihtimal yaptığın şeyi bu yüzden yaptın ama bil ki Tanrı seni lanetleniş, seni topal ve çocuksuz bırakmış ve sen mezarına topal ve çocuksuz girip sonsuza kadar unutulacaksın!” Herkese keyifli okumalar, sevgiyle kalın

Kayıp ÇocukThomas Wolfe · Ganzer Kitap Yayınları · 201919 okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

PulseoftheBook