Hep gözümün önünde durması gereken, ihtiyarın konuşması; “Ah! Genç adam, bilmek yaşamın keyfini sezerek çıkarmak, maddenin özünü kavrayıp ona tam anlamıyla sahip olmak değil midir? Maddi bir mülkiyetten geriye ne kalır? Bir düşünce. Anlasanıza, düşüncesinde gerçekliğin tüm izlerini taşıyarak, ruhunda mutluluğun kaynaklarını, dünyevi kirlerden arınmış binlerce ideal hazzı taşıyan bir insanın hayatı ne kadar güzeldir. Tüm hazinelerin anahtarı olan düşünce, cimriyi hiç kaygılandırmadan mutlu eder. Bu yüzden, zevklerimin hep fikri düzlemde kaldığı dünyanın üzerinde süzüldüm. Aşırılıklarım denizleri, insanları, ormanları, dağları hayranlıkla izlemekten ibaretti! Her şeyi gördüm, ama yorulmadan, dingin bir şekilde; asla hiçbir şeyi arzulamadım, her şeyi bekledim. Evrende bana ait bir evin bahçesindeymiş gibi gezindim. İnsanların keder, aşk, tutku, sıkıntı, hüzün olarak adlandırdıkları şeyler benim için düşlere dönüştürdüğüm fikirlerden başka bir şey değildi; onları hissetmek yerine, açıklamaya, dile getirmeye çalıştım, hayatımı altüst etmelerine izin vermek yerine, onları dramatize ettim, geliştirdim, bir iç bakışla okuyacağım romanlardaki gibi eğlenceli hale getirdim. Organlarım hiç yıpratmadığım için sağlığım hâlâ yerinde. Boşa harcamadığım gücüm sayesinde ruhum ve beynim mağazalarımdan daha düzenli işliyor. Burada,” dedi alnına vurdu, “ asıl milyonlar burada. Yanılmış iradenizin tüm yıkımlarını, evrenin içinde kendini keşfetmenin yüce yetisine, zamanın ve mekanın zincirlerine bağlı kalmadan hareket edebilmenin doyulmaz keyfine, her şeyi kucaklamanın, her şeyi görmenin, diğer evrenleri araştırmak, Tanrı’yı duyabilmek için dünyanın bir ucuna yönelmenin coşkusuna tercih etmeyi nasıl anlamlandırmalı?”

Tılsımlı DeriHonore de Balzac · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020888 okunma

·

209 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.