Büyüklerimizden,ailelerimizden en çok neler duyuyoruz( bizlere genellikle neler öğretiliyordu? "Oku adam ol"(ne demekse?) "işe gir para kazan" "kimseye güvenme" "siyasetle uğraşma" vb...(bize öyle söylenmedi diyenler de vardır mutlaka) Hani bir şarkıda dediği gibi "yine gözümüz yükseklerde" Hep yükseklerde olmak,kazanmak üzerine kurulu düzende nasıl yükseklere çıkılıyor az çok görüyoruz. Evet "adam ol-yükseler"kulağa hoş geliyor değil mi? En yukarda olalım herkes bizi kıskansın daha iyi bir hayat yaşayalım(en yükseklerde nasıl oluyorsa?) Bu yükseklik, adam olmak-lık ne demektir? Neresi en yüksek yer, çıtamız nereye kadar çıkıyor arşa mı çıkacağız? Kriterler ne para mı,lüks bir araba mı,villa mı,iş mi? Herkesin yükseklere bu kadar çıkmak isteyip bu kadar alçaldığı başka gezegen, başka canlı var mı? Çıtamız,gözümüz en iyisini biz istiyoruz biz hakediyoruz? Biz biz biz biz!!
Çiftçi nerede duruyor,tamirci olmayalım mı,ormancı,oduncu,kasap,manav,bakkal,çöpçü olmayalım mı, tüm bunlar adam olmamak mı ? Bu meslekler (yani insanlar)adam olmak-lıkta,yüksekte olmaklıkta nerede duruyorlar? En aşağı da mı? (Orası neresi?)
Çiftçi olmazsa,o cafcaflı göz doymaz masalara, salatalıklar, domatesler,elmalar,portakallar nasıl gelecek? Hayvancılık olmazsa,çocuklarımız nasıl süt içecekler Tamirci olmazsa,o lüks arabalara nasıl binilecek? Bu eli öpülesi emekçilerimizin emekleri nerede duruyor?
Hedonizm ve nihilizm savaşında durum eşitlenmiş kafa kafaya gidiyor,işin sonu bom bok bir yere çıkacak ayrıca çıkılan yerde koca çınar Mahmut hoca gibi birisi olmayacak malesef!! [Gerçekten çıkar gütmeden kafa yoranları mücadele edenleri,anlamaya çalışanları,yardımcı olmaya çalışanları tenzih ediyorum]
Peki bu ayrıştırıcı,küçümseyici tek başınalıkta,kolektif olmayan yükseklerde mutluluk var mı?
Sevinçleri,acıları,türküleri,halayları,şiirleri paylaşamazsak engin olmazsak varsın yükseklere de çıkmayalım. Goethe'nin dediği gibi "insan kendini yalnızca insanda tanır" Birleşmek,omuz omuza olabilmek,birlikte yükselmek el vermek kıymetli değil mi?
Evet işte tüm bu söylediklerim şimdi diyeceklerim içindi aslında, unutulmaması ve ders alınması gereken çok büyük ve çok acı bir deprem felaketi yaşadık. Ders çıkarır mıyız/çıkardık mı emin değilim!!
Fakat gelin görün ki kesin olarak söylersek çok çabuk unuttuk!! Çünkü adam olmak-lık ve gözümüzün yüksekliği- yüksekte olma kaygısı insanlığımızın üzerinde arsızca tepiniyor. Seçim sonrası yazılanları,paylaşılanları gördükçe insanlara olan umudum gün geçtikçe daha çok ve hızla azalıyor. Kendi düşüncelerinden olmadıkları, kendi taraftarı( Özellikle taraftar diyorum - yani eleştirmeyi bilmeyen-at gözlüklü-çıkarcı-partizan)olduğu partiye oy vermedikleri için depremzedeler hakkında neler neler söylendi.(ben utandım-sıkıldım) [Partiler umrumda değil herhangi bir tarafta değilim- mevcut partilerin hiçbirinin milletle işi yok,güzellikle işi yok!!]
Şimdiiiii Nasıl kazanırsak kazanalım (niyahetinde sadece ben kazanayım) diyerek,kimseye güvenmeyerek,geldik mi yükseklere olduk mu adam,olabildik mi? İnsan olmaya yaklaşabildik mi?