Bu kitabın bana öğrettiği en önemli şey:Günlük hayatta sahip olduğumuz basit sıradan rutinlerin,hayatımızın,sevdiklerimizin ne kadar kıymetli olduğu.Biz sürekli içinde ve bu rutin ya da sahip olduklarımzla birlikte olduğumuz için çoğu zaman bunun farkına varamıyoruz.Hikayeyi okurken Petra’nın gözünden olaya bu açıdan daha derinlemesine bakma şansım oldu.
Önce kitaba biraz önyargılı yaklaştığımı itiraf etmeliyim. Kitap bir tür ütopya.Aslında çocukların rahatlıkla okuyabileceği bir ütopik roman.Dünya’ya bir kuyruklu yıldız çarpması sonucu,bir grup insan yani kolektif,yeni bir gezegeni-Sagan’ı-araştırıyorlar.Buradan sonra geçmişi unutturulup,çeşitli yöntemlerle-star kapsüllerinde özel jellerle dondurma vs-insanlar uyutuluyor ve uyandırılıyor.Yeni bir gezegende yeni bir insanlık başlangıcı hayal ediliyor.Şu anki insan formundan daha bilinçli.
Kitap genel olarak fena değildi.Ütopik kitaplar beni genel olarak sıkıyor.Çok içine girdiğimi hissedemiyorum genelde. Ama bu romanda genel olarak satır araları çok tatlıydı.Hayata dair çıkarımlar yapıyordu Petra.Roman başkahramanı olan Petra çevresindekilerin aksine geçmişini unutmuyor ve hatta geçmişinin peşine düşüyor.Hatta sonunda oda arkadaşlarıyla Sagan’a kaçıp orada kalıyorlar hikayede orada bitiyor diyebiliriz.Mutlu son yok hayal edilen için aksine.Bu da bize bütün masalların mutlu sonla bitmediğini anlatan bir masal gibi.Petra’nın en büyük hayali çok sevdiği Lita gibi hikaye anlatıcısı olmak ve nitekim de bu rolü üstleniyor ve oda arkadaşlarına sık sık cuento yani hikayeler anlatıyor.Ve hikaye boyunca sık sık anılarını hatırlıyor.Ve..hikaye anlatıcısı olarak hayalini gerçekleştirdiğini söyleyebiliriz. 
Son Hikaye Anlatıcısı Son Hikaye Anlatıcısı
·
288 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.