Uzun zamandır inceleme yapamasam da yazın hayatıma devam ettim, biraz daha içe döndüm belki daha kişiselleştim.oluyor öyle arada hepimize sanırım. Olmayan var mı ki ? Bu kitabı okurken ilk önceliğim 2022 yılında yazarımızın Nobel Edebiyat ödülü almış olması bu sebepten dilini merak etmemden kaynaklıydı, ikinci sebepte biraz ince olması ve çabuk biteceğini düşünmem. Zira bu aralar kitap okumaya vakit pek bulamıyorum. Bulduğum vakitlerde de başka hobilerle uğraştığımdan her gün bişeyler okusam da bir kitabı bitirmem uzun zaman alıyor. Bu sebepten yaz tatilinin yaklaşması beni mutlu ediyor çünki çok daha fazla zaman bulabileceğim. Yazarımızın diğer kitaplarını henüz okumadım ama bu kitabı en samimi haliyle yazdığına inanıyorum. Çünki kendisini ve annesini anlatmış aralarındaki ilişkiyi. Bu anlatma olayı da annesini kaybettikten sonra olmuş. Yer yer çok üzüldüm, insan en çokta kişilerin yerine kendini koyduğu için üzülürmüş. Benimkisi de o sebepten belki de . Annemin varlığının olmadığı bir dünyayı ben düşünemiyorum herkes gibi. Ama ben bu kitabı okurken en çok babaannemi düşündüm ve hissettim. Bunun sebebini sizlerle de paylaşmak istiyorum. Hayatlarının bir kısmında annesinin kendisiyle yaşadığını ve o dönemler kendisini asla oraya ait hissedemediğini söylüyordu. Bunun sebebi kendisi daha alçakta görmesi okumuş ve daha entel olarak düşündüğü kızından ve en çokta onun kocasından çekiniyordu. O farklıydı, annesi. Ve bu farklılıkla kendisini dışlıyor oturdukları sofrada sohbet ettikleri salonda olmak istemiyordu. Benim canım babaannemi gördüm annesinin düşüncesinde. Babaannem herkesle sofraya oturmak istemezdi kendi içinde olurdu, bunun sebebini anlayamazdım ve bir keresinde direk sormuştum neden beraber yemiyorsun diye ? Dişleri az olduğu için ve onlar da yılların etkisiyle güçsüz kaldığı için yemekte o yerken birilerinin midesi bulanırsa diye yemiyormuş. O an öyle sarıldım ki ona. Kimbilir bu hayatta ne yaşadı da bu düşünceleri edindi dedim. Zorlu bir hayatı olduğunu biliyorum belki bir gün hayatını da anlatırım dilim yettiğince. Demem o ki kimseye kendini dışlanmış hissettirmemek, kimseyi yargılamamak , herkesi olmasını istediğimiz gibi değil de olduğu gibi kabul etmek ne önemli. Sevgiyle kalın. Buraya kadar gelip okuduysanız yorumunuzu da merakla bekliyorum, iyi okumalar