Başladı yine duygularımın şiirlerimle rekabeti
bu gece öyle bir şiir yazacağım ki sana
Her cümlem seni anlatacak ama sen anlamayacaksın
Kağıdımın bir köşesinden sızacak sessizce senin siluetin
Ama göremeyeceksin kendini bu gece
İlk
Kara sarmaşıklar sarılmış us'sal mevkime
bulut beyazına, ninemin göz nuruyla işlediği kapkara iki oya
Ve her bakışımda emek görürüm semada
Aşağıda ise kurak topraklarda pembe gül tarlası bitmiş
Öznel ayracın iki yakasında
Bir dağ zirvesinin tersi durur hayal aleminin geçiş yolunda
Aşağıya doğru bir nehirde
Bir balık misali
Bir nefeste inersin
Ta kİ
İlk hayatın iki tepe arasındaki karar anına dek
O kararını vere dursun biz verelim sırtımızı tepeye
Kendi yayvan düzlüğümüzde devam edelim
Ab-ı hayat olup yatılışa karşı çıkalım
Tohumlar serpip renklere ton verelim
Tanrı olup bir ruhu çukurundan biz kurtaralım.
Çarşaf beyazımda işte o muammayı siluet
Beş kardeş dolaşır tarlasında hayatın
Kök kırmızısı açar yaratılışın kapısını
Ve sarpa sarmalar ateşin sıcaklığı
Hissi muhteremde gelmişse
Konuşturabiliriz artık aşk-ı muhabbeti
İşte hayatım buram buram sen kokarken tariflerim,
Sen yoksun lokal ilk görüşte
Hadi ezberlenmiş duyguları geçtim de
Bu geceki şiire ne diyeceksin?