Çehov için Rusların Sait Faik’i diyebilirim. Okuduğum ‘Seçme Hikayeler’ kitabı beş farklı durum öykülerinden oluşuyor. Çoğunlukla beğendiğim öyküler vitrin mantığı ile ilk sayfalarda değil son sayfalarda karşıladı beni. En çok beğendiğim ‘Köylüler’ ve ‘Bektaşi Üzümleri’ isimli öykülerdi. İncelemenin bundan sonrası spoiler içeriyor! “Köylülere okuma yazma öğretmek, onlara ahlak kurallarına ilişkin broşür ve tıbbi yardım dağıtmak, ne cehaleti ne ölüm oranını azaltabilir; tıpkı pencerelerinizdeki ışığın bu koca bahçeyi aydınlatamayacağı gibi…”Bu insanların hayatlarına müdahale ederek onlara hiçbir şey kazandırmıyor, sadece yeni arzular, yeni ihtiyaçlar, yani çalışmak için yeni bir mecburiyet yaratıyorsun. … “Gerekli olan, bu insanları ağır işten, esaretten kurtarmak, onlara dinlenmeleri için zaman vermek… Hayvani işlerinden biraz olsun kurtarıp, kendilerini özgür hissetmelerini sağlayın… İnsan bir kez asıl görevinin bilincine varınca; bu gibi saçmalıklara değil, artık yalnızca dinle, ibadetle, sanatla tatmin olabilir.”(96. syf.- Köylüler) Keşke öğleye kadar iş ve eğitimin, öğleden sonra sanatın, sporun zorunlu olduğu bir sistem mevcut olsa dedim okurken vee kitaplar ücretsiz olsa. Sigara kullanımını azaltma uğraşı kadar kitap okuma, enstrüman öğrenmeye de ağırlık verilse. Bu yapılanlar veri kaygısı ve reklam için değil sadece insana faydası olduğu için olsa. *** Son öyküde de altını çizdiğim birçok satır oldu. Genel olarak mutluluktan bahsederken kısa ve öz bulduğum en içten cümleyi paylaşmak istiyorum. …”hiçbir şey bir masanın etrafında oturmuş çay içen, mutlu bir aile manzarasını görmekten daha korkunç olamaz.” (134 syf.) Çünküü parayla satın alınamayacaklar arasındadır; Bir günaydın kelimesi, Nasılsın? sorusu, Bir tebessüm, ‘Seni seviyorum’ cümlesi, Mutlu ama sosyal medyadaki anlık fotoğraflara sığamayacak kadar içten bir aile manzarası…

Seçme Hikayeler Anton Çehov · Şule Yayınları · 20133,190 okunma

·

336 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.