Her iki hikaye de oldukça dokunaklı ve birbiri ile bağlantılı. İlk hikayede, köpeğin perspektifinden insanları tanıyoruz ve onları anlamaya çalışıyoruz. İlk hikaye beni daha çok etkilemiştir, çünkü hayvanlar üzerinden anlatılan her olayda onların varlığını ve duyguları olduğunu daha benimseyerek hissedebiliyoruz. Babanın kendi ailesi için gördüğümüz çaresizliği ve yardım ettiği küçük çocuğu kıyaslıyorum sürekli. Baktığımızda, kendi ailesi için oldukça sıradan ve yetersiz gözüken baba, yardım ettiği o küçük çocuk için büyük bir baba figürü olarak kitapta karşımıza çıkıyor ki çocuğun ağlayışlarını ben en çok kendisine yapılan yardım için olduğunu düşünüyorum. Hikayenin en dokunaklı olan kısmında köpeğin seslenişleri hepimizin yüreğini burkarken, Çağan Irmak filmlerinden kesitleri hatırlatmıştı bana. Her iki hikayede de sadakat oldukça ön planda. Birinde bu sadakati kuru et olarak simgelerken diğerinde ay çiçeği üzerinden okuyoruz. Oldukça manidar ve özel olan diğer olgu ise iki hikayenin de kısa bir noktada birbiri ile bağdaşması! Köpek sadakati temsil eder ve yazarın bu sebeple ana karakteri onun üzerinden oluşturmasının metaforik bir anlamı da olduğu aşikârdır. Diğer hikayede ana karakter farklı gibi gözükse de aklımızın bir ucunda yine bizim sevimli baş karakterimiz sürekli kendini hatırlatıyor. Kitabı oldukça beğendim ve her yaştan insanın kesinlikle okumasını tavsiye ederim. Hepimizin kendi hüznünü bir noktada dışarıya vurması oldukça önemli ve içimizde biriken bir duygu seli varsa, bu hikayelerdeki sadakatle çıkması insana bir süre sonra iyi hissettirecektir. Dışarda bizi bekleyen patili dostlarımız var ve onlara bir adım daha yaklaşmamız için en güzel empati araçlarından biri bu kitabı okumak olabilir :) Okuyacaklara ve şu an okuyan herkese keyifli okumalar dilerim!

Yıldız Bekçisi KöpekTakashi Murakami · Gerekli Şeyler · 2022599 okunma

·

88 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Destina