İhsan Oktay Anar’ın Puslu Kıtalar Atlası’ndan sonra okuduğum 2. Kitabı.
Cengiz Özdemir’in de dediği gibi “Bizde adettir. Yazarın en çok okunan romanı bir kutup kabul edilir ve sonra yazdığı her şey onunla kıyaslanır. Anar’ın her romanının “Puslu Kıtalar Atlası” ile kıyaslanması da bundandır. Oysa o kitabın üzerinden 30 sene geçmiş, yazar değişmiş, hayat değişmiş, arayışlar ve anlamlar değişmiş, hülasa her şey değişmiştir. Her şey değişirken yazarın hep aynı metinleri ve aynı dili sürdürmesini beklemek ne kadar gerçekçidir, bilemiyorum.”
Kıyaslamak ne kadar doğru olur bilemiyorum ama bu kitap bana diğer kitap gibi bir tat vermedi açıkçası. Başta okumakta zorlandığım bu kitap fazlaca teknik terimin ve denizci jargonunun kullanıldığı uzun cümlelerin yer aldığı bir gerilim romanı. Betimlemeleri çok kuvvetli. Yazarın anlattığı şey hemen gözünün önünde canlanıyor gibi. Kitabın ortalarına gelindiğinde kitap hareketlenmeye, sürükleyici olmaya başlıyor. Hareketli olmasının yanı sıra fantastik bir dünyaya bizleri alıp yerleştiriyor. Mitolojik ögelerin de bulunduğu bu roman; Osmanlı zamanındaki bir denizaltının içinde bulunan karakterlerin(bu karakterlerin harikülade tasvirleri bizlere gerçek bir hayat tablosu sunuyor) bir sandık bulmasıyla başlar. Bu sandığı başta hazine sandığı sanırlar ama bu sandık umdukları gibi bir sandık değildir. Esrarengiz olaylar bu sandığın denizaltına girmesiyle başlar. Bu sandık insanları içine hapsederek onların beyinlerini yiyerek zombiye çevirir. Mürettebatın bu durumla nasıl başa çıkabileceği belirsizdir. Kitap aslında bir roman değil fantastik dünyaya açılan uzun bir hikaye niteliğinde. Beni Puslu Kıtalar Atlası kadar heyecanlandırmasa da Postmodern Edebiyatının üstadı olan Anar’ın bu kitabının okunmasını tavsiye ediyorum. 
Tiamat
··
199 görüntüleme
Çakılan çivilerin “din” olduğunu düşünerek tekrar okumanızı tavsiye ederim
Çivi detayından bahsetmedim çünkü her okuyanın çivileri kendine göre yorumlayabiliceğini düşündüm. Size göre din bana göre kafalara çakılan çiviler, o sandığı yöneten gücün çivileri de yönettiğinidir. Sandığı yöneten güce de gelirsek bence din değil insanların kendi içlerinde yarattığı korkulardır. Tabi her okunan kitaptan, tekrar okunduğunda farklı anlamlar çıkarılmaya müsaittir. Tabi okunduğunda okuyucunun hangi ruh haliyle de okuduğu önemli. Anlam dünyası ona göre şekilleniyor. Anlaşılan, bende tekrar okumanızı tavsiye ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.