Mustafa Tan / Güneş Özümü Alıyor
Kitabın kelimelerle dans eden, yönlendiren ve gerçeklere bir de bu açıdan bakın diyen tarzına bayıldım. Adaletsizliği, sevgiyi, sevgisizliği, gizemi ve vazgeçişi hepimiz zaman zaman yaşıyoruz ama sonuçları hepimizi farklı etkiliyor. Herkese iyi gelen tek bir şey var hayatta, o da sevgi. Kime ve neye karşı olursa olsun sevginin gücü tartışılmaz. Tarihler boyunca farklı kişilerin aşk ve sevgi hikayeleriyle büyüdük. Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin gibi. Peki Yusuf ile Şivekâr hikayesini hiç dinlediniz mi? #GüneşÖzümüAlıyor kitabında, aynı hikayedeki gibi, Yusuf adında bir gencin kendi Şivekâr’ını bulmasını okuyoruz. Sonu farklı bir gerçeklikle biten kendi hikayelerini yazıyorlar.
Sevginin farklı şekilde sınadığı üç adam; Ufuk, Hüseyin Amca ve Yusuf. Kendi hayatlarındaki iniş çıkışlar, yaşadıkları hayatın acımasızlığı ve birbirlerine geçmiş hayatları bu insanları ortak bir duyguda buluşturuyor.
Kimimiz üzülmekten, acı çekmekten, terk edilmekten korktuğumuz için karşımızdakinin sevdiklerine göre şekillendiririz hayatımızı. Bu yaşam şeklimiz olur. Kimimiz aldığımız nefeste bile yaşatırız arkada kalan sevdiklerimizi, kopmamışçasına ve ayrılmamış gibi. Bazılarımız ise sözlere dökmeden “Seni Seviyorum” demenin bir sürü yolunu bulur. Tolstoy’un da söylediği gibi “Nasıl kafa sayısı kadar düşünce varsa , kalp sayısı kadar da sevgi çeşidi vardır”.
Günebakanların boynunu büktüğü gibi, bazen kendi çaresizliklerimiz de boynumuzu büküp yaşamın ağırlığına tahammül edemememizi sağlar. Böyle zamanlarda durup diğer yaşamları düşünmek gerekir. Kitabın özünde de bana göre anlatılmak istenen; hayattan pes etmek yerine doğru hikayenin içinde olmadığını düşünüp, asıl hikayeni bulmak için çabalamalısın.
Yer yer mizahi bir dille anlatılan, gülümsettiği kadar hüzün de barındıran, en önemlisi de çok güzel dersler çıkartılabilecek bir kitaptı.
Keyifli okumalar…
