Ah, Christopher...Sarı və qəhvəyi rəngləri heç cür qəbullana, sevə bilmirdin. Günəşi də mi sevmirdin, görəsən, Kristofer? Bəs torpağı? Axı torpaq da qəhvəyidir. Yox, yox, sən torpağı sevirdin, əminəm. Ananla yaşadığın mənzilin bağçası yox idi, torpağa toxuna bilmirdin, kədərlənmişdin buna görə.
Bu gün yağış yağırdı, Kristofer. Bağçaya çıxdım, göy üzünə baxaraq ciyərlərimə çəkdim yağışlı torpağın qoxusunu və özümü "önəmsizləşdirdim". Tam da sənin etdiyin kimi...
Özünü necə qorumalı olduğunu çox yaxşı bilirsən. Və... Əksəriyyətimizin ola bilmədiyi qədər cəsarətlisən, məntiqin sayəsində hər zaman bir çıxış yolu taparsan. Bu az yaşında çox yaxşı detektiv olmusan, həm də Şerlok Holms kimi. Sonradan astronom da olarsan, inanıram. Amma daha böyük güvənim dürüst və güclü bir insan olacağınadır.
Ümid edirəm ki, bütün günlərin başlanğıcında ard-arda qırmızı maşınlar görərsən bundan sonra, Kristofer. Hər günün daha çox "super yaxşı gün" olar. Ah, unutmadan, atana qarşı olan nifrətinin yox olacağı o günün də xəyalını quracağam. Səndən fərqli olaraq, tənqid edə bilmədim onu, balaca. Ona güvənməyini çox istəyərəm, ikinizin də buna ehtiyacı var, "güvənə bilməyin uzun illər tələb etsə belə". Atana da, anana da, toxuna, dəstəklərini, varlıqlarını ən dərinindən hiss edə biləcəyin o günlər də gələcək...
Özümü bildim-biləli özəl olaraq dünyaya gəlmiş insanlara, ən əsası da uşaqlara qarşı çox həssas olmuşam. Mən çox sevdim Kristoferi, qucaqlaya bilməzdim özünü möhkəmcə, izn də verməzdi ki, həm. Lakin bütün qorxularını, narahatlıqlarını sardım, sarmaladım mənimmiş kimi.
Kitaba gəldikdə isə, toxunulan mövzu, konstruksiya, Kristoferin düşüncələrini səhifələrə yansıtdığı şəkillər, hamısı, bir sözlə, möhtəşəm idi.
Kitab və hüzurla qalın)