DİPÇE : Gaboseverlerin sempatiyle yaklaştığı bir yazardır Juan Rulfo. Pedro Paramo ise Marquez'in ezberleyecek kadar çok okuduğu o meşhur kitap. Dış yapısıyla edebi teknikler sarmalına düştüğümüz kitabın içeriği de geri kalmaz. Hele okuru bir yerinden yakalamayagörsün; zamansızlığın gizeminden, ölümlülerin ölümsüzlüğünden sağlam kafayla çıkmak güç ister. Bir yandan da ağzımıza çalınan şiirsellik yok mu! Ova Alev Alev'den antrenmanlıyım neyse ki. Meksika Devrimi,Diaz yönetimi, kilise zorbalığı... Fakat burada çok daha başka bir kişisellik çekiyor okuru. Travmaların yakıcılığı, işte orada bir ölüm. Ölümü merkeze almadan anlaşılması hayli zor bir kitap. Pedro Paramo zorba bir insan, birçok kadınla birlikte oluyor, sahip çıkmadığı birçok çocuğu var, köylünün toprağına el koyuyor ve daha niceleri... Sahip çıktığı fakat yine kendisinin büyütmediği bir oğlu var Miguel. Paramo'dan geri kalmayan adi bir kişiliğe sahip. Paramolar kadar kötü bir karakter daha var: Peder Renterina. Peder tam olarak 20. yy din adamlarını temsil ediyor. Çıkarcı ve açgözlü. Comala kasabası, Peder'in görevini kötüye kullanması yüzünden hayaletlerin dolaştığı bir yere dönüşüyor. Günahları bağışlamadığı için Araf'ta kalan yoksul ölülerin hayaletleridir bunlar. Romanın girişinde Juan, annesinin ölüm döşeğinde, git baban Pedro Paramo'yu bul, demesi üzerine Comala kasabasına gider. Annesinin anılarını anlattığı yer ile vardığı kasaba arasında ciddi farklılıklar vardır. Karşılaştığı her kişinin ölü olduğunu fark eden Juan korkudan ölür ve bir tabutun içinde tüm hikaye akar. Ölülerin konuşmalarından Pedro Paramo'ya ait tüm gerçekleri öğrenir. Paramo, Juan'ın annesiyle parası için evlenmiş mal varlığını aldıktan sonra da onu Comala'dan uzaklaştırılmıştır. Anlaşılan o ki Juan'ın annesi de sadece sanrılardan oluşan bir bellekte yaşamış gerçeği kabullenememiştir. Juan, ölülerden başka şeyler de öğrenecektir. Pedro Paramo'nun düğünü esnasında babası Lucas yanlışlıkla öldürülmüştür. Paramo da suçluyu bulamadığı için kasaba halkını öldürdüğünü, çocukluk aşkı Susana'nın kasabaya geri dönüşünü, kardeşi Miguel'in zalimliğini ve Peder'in para karşılığında cennete yolladığı ölüleri ve yine aynı pederin yeğenine tecavüz eden Miguel'i bağışlayıp da fakir insanları affetmediğini ... Rulfo, bu karmaşa içerisinde her şeyi bir şekilde yerine oturtuyor ve hatta okurun Pedro Paramo'nun aşkına saygı duymasını bile sağlıyor. Zira yeri göğü inleten Pedro, çocukken sevdiği Susana'yı (başkasıyla evlenmesine, ilk kocasına aşkla bağlı kalmasına ve babasıyla ensest bir ilişki yaşayıp delirmesine rağmen ) eksilmeyen bir tutkuyla sevmeye devam eder. Susana'nın ölümüyle de yaşamdan kopar. Eserde konu bütünlüğü zaman kırılmaları arasında verilmiştir. Dolayısıyla girişteki karakterlerin romanın sonunda halkayı tamamladığı görülür; ölülerin ölme zamanı ya da hangi durumdayken konuştukları bölümler arasında düzensiz bir dağılım gösterir. Tüm bunlara rağmen eser oldukça akıcıdır ve anlaşılır bir sona ulaşır. 1001 kitap listesinde de yer alan Pedro Paramo keyifli bir okuma vadediyor. DİPÇE 2 Daha erken bir okuma yapsaydım muhakkak Meksika tarihine, darbelere, toprak reformuna çok fazla odaklanıp imgelerin izinde bir okuma yapardım. Bahsettiğim gibi Ova Alev Alev'de bu bilgilerin izini sürmenin tesiri ve katkısıyla bu kitapta salt okumanın ritmine kapıldım. Büyüleyici şiirselliğine... Keyifle okuyun, esen kalın.

Pedro ParamoJuan Rulfo · Doğan Kitap · 20191,269 okunma

··

745 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.