Güzel havalar... Nedir "güzel havalardan" kasıt? Güneşli, cıvıl cıvıl, herkesin hayata rengârenk baktığı havalar mı? Çoğunluğa göre böyle biliyorum. Peki ya ben ve benim gibi olanlar için nedir güzel havalar? Yağmurun sesinin, kasvetinin, durgunluğunun ve huzurunun esir almadığı bir gökyüzü güzel olabilir mi? Çocukluk yıllarımda yağmuru hep kapı aralarından izlerdim. Damlayan odalara çaresizce çözüm arayan annemi, oluklardan taşan suya yol yapmak için küreğini ve yağmurluğunu kapıp kendini dışarı atan babamı izlerdim. Yürürken ayakkabıya yük olan çamurun toprak halini düşünürdüm. Yağmurun romantizmini en çok çilesini yaşayarak sevdim. Her neyse! Konumuz bu değil. Belki ileride, yağmura daha uygun bir kitap için yazarım gecikmiş cümlelerimi... (Bu kısmı neden yazdığıma dair bir fikrim yok. İnceleme biterken silmek istesem de, yerine ne yazacağımı bilemediğim için bu şekilde paylaşıyorum.) Varlığını öğrendiğim günden beri müptelası olduğum bir şiir var; Kitabe-i Sengi Mezar... "Hiçbir şeyden çekmedi nasırdan çektiği kadar, Hatta çirkin yaratıldığından bile bu kadar müteessir değildi." Dünya üzerinde şu iki mısradan daha ağır şiirler var mıdır? Hangi okyanus sahiptir bu derinliğe? Hangi dışlanmışlık bu kadar inceden çıkmıştır gün yüzüne? Dünyanın en hüzünlü şarkısı anlatabilmiş midir şu iki mısradaki acıyı? Dünyanın bütün hayal kırıklıkları sığmış mıdır sizce şu iki mısraya? Bu şiir sayesinde, sadece iki mısranın bile insan yüreğini nasıl teslim alabileceğini öğrendim. Ama ilginçtir, bu güzel şiirin şairi kimdir diye hiç merak etmedim. Hatta sanırım şairin isminin yazılı olduğu satırlara gelince gözlerimi kaçırdım hep. Bir sebebi yok, şiiri bilmek yetiyordu benim için. Benimki de öyle bir gariplik... Ve garip demişken... Yakın zamanda okuduğum bir kitapta, Orhan Veli Kanık'ı ve onun öncülerinden biri olduğu "garip" akımını öven cümleler okudum. Ve tabii, şairini hiçbir zaman merak etmediğim o şiirin, kimin kaleminden döküldüğünü de öğrenmiş oldum. Şiirde belli kalıpların dışına çıkmak isteyen, duyguları olduğu gibi, ölçü ve kafiye şartı aramadan satırlara dökmeyi amaçlayan bu şairimiz (garip akımının temeli), belki de bunu başardığı için iki satır ile iki ömre bedel yaralar açıyor yüreklere... Şiirlerini okuyunca, o sadeliği ve içtenliği eminim sizler de göreceksiniz. Şair ve akım hakkında bilgi içerikli cümleler yazarak sizleri sıkmak istemiyorum açıkçası. Gerek başlattığı akımın adının "garip" olması, gerek yaşamı ve ölümünün garip olması, gerekse de şiirlerinin kahramanlarını "gariplerden" seçmesi sebebiyle, Orhan Veli, aklımda ve kalbimde her zaman "Garip Şair" olarak kalacak. Ankara'da bir çukura düşerek yaralanması ve kısa süre sonra vefat etmesi, "yazık oldu Süleyman Efendi'ye" mısrasına ne kadar da uygun oldu... Kısacık da olsa hakkında inceleme yazdığım bu kitaba (kitaptan başka her şeyi yazdım yine, gevezelik böyle bir şey sanırım!) değinmek isterim. Orhan Veli'nin kendi söylediği ve bir ortamda ses kaydına alınan şiirlerinin kağıda dökülmesi ile yazılmış bir eser. Mola kitabı açıkçası. Ben bir seyahat esnasında okudum ve çok da zevkli oldu. Kısa ve basit olsa da (ki böyle olması gerekir) bir çok şiirin içinde derin anlamlar saklı. Şaire kanımın daha çok ısındığını da söyleyebilirim bu kitap sayesinde. "Bu güzel havaların" esir aldığı yaz mevsiminde, sizler de açın ve bir şiirini okuyun Orhan Veli'nin. Hem tanışmak için de daha güzel bir mevsim olamaz değil mi? Bizi bu güzel havalar bitirmeden...