"Amaç alim yetiştirmek değil, özgün ve önemli buluşlar yapacak bilim adamları yetiştirmekti." Sevgili John Nash seni tanımaktan onur ve gurur duydum. Biyografi okumayı çok severim. Bu kitapta sanki bir anma, söyleşi gününde Nash'in arkadaşları, ailesi, öğrencileri, doktorları da onunla yaşadıklarını, anılarını anlatmakta. Böyle olunca sanki daha da güzel olmuş doğrusu. Nobel ödülü, dahi, şizofren, homoseksüel, baba vs... Çok zeki insanların kendilerine has dokuları olduğunu bilirdim. Ancak şizofreninin aileden geldiği ve iyileşme olanağının olmadığını da bilirdim. Öyle değilmiş... Bu hastalıkla ilgili başka kitaplar da okumam gerektiğini düşünüyorum. Nash; mutlu, aristokrat bir ailenin başarılı oğlu. Annesi sosyal bir yaşantı kurması için çok emek vermiş. Çok zeki, bir o kadar da hırslı bir kişilik. Bence karşısına çıkan en büyük güzellik onu her koşulda seven, yanlız bırakmayan bir eş... Hasta olduğunu bile bile iyileşmek için en çok da Nash uğraşmış. Tedavi, tekrar üniversiteye dönmek. Bence en büyük güç dehasını hastalığı konusunda da kullanıp, 1994 yılında Nobel ödülünü alması. Ben de bir sayısalcı olarak matematik öğretmeni olmak çok isterdim. Hala uykum kaçtığında elime kağıt kalem alıp geometri soruları çözerim. Çok etkileyici bir yaşam öyküsü. Kitap biter bitmez filmini izledim. Nash'in çocukluk dönemi ve çocukları filmde gösterilmiyor. Kitap filme göre çok daha iyi. Kitabın adı da çok manidar. Nash, oyun alanında çalışmalar yapmış. Aklıda bu çalışmalarda dahiye oyun oynamış diye düşünüyorum. Öyle bir dahi ki yıllarca geçirdiği yanılsamaları tedavi ederek yeniden çalışma hayatına, bilime dönmeyi başarmış. Asıl bu konuda takdire şayan... Akıl oyunlarını çok beğendim. Takdir sizin keyifli okumalar dilerim.

Akıl OyunlarıSylvia Nasar · Altın Kitaplar · 2002573 okunma

·

111 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.