Kitap ilk olarak ismi ve kapak tasarımı ile dikkat çekiyor. Kitabı bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine alıp okudum ama okuduğuma pişman mıyım değil miyim tam olarak çözemiyorum. Şimdiden kitap hakkında yapacağım yorumlar için herkesten özür dilerim. Kitap yer yer güzeldi... Bazı cümlelerde kendimi bile bulduğum oldu, hatta sadece ben de değil kitap hakkında yapılan yorumlara baktığımız zaman çoğu kişinin de kitaptaki cümlelerde kendilerini bulduğunu görebiliriz. Kitabın iyi yönlerinin olduğu gibi kötü yönleri de vardı, biraz da olsa oraya değinmek istiyorum. Yazarımız güzel ve anlamlı, anlaşılır sözler yazdığı gibi kaç defa okusanız da anlayamadığımız cümleler de eklemiş. Örnek verecek olursak eğer; İnsan gördüklerinin ötesine geçmeli ve hayatında bir kere meybuz yemeli. Öyle "Biz meybuz yiyok" diyen çocuklara "Meybuz ne la" der gibi bakmalı... Yani bu cümlelerin anlamsızlığı bir tek bana garip geliyor olamaz. Bu cümleler neden yazılmış ve ne anlatmak istenmiş tam olarak anlamış değilim. Kız arkadaşınızın bıyıkları çıktığın da ona "Tohumlar fidana, fidanlar ağaca, ağaçlar ormana dönmeli yurdumda" şarkısını söyleyin o sizi anlayacaktır. Bu cümlelerin de bir tür aşağılama olduğu hissiyatına vardım. En başta dediğim gibi kitap iki farklı düşünceyi de içine alıyor hem olumsuzluk hem de olumlu yönden... Kitabı okuduğumuz zaman bazı cümleler sizi o satırların arasından çekip geçmişinizde bir noktaya götürüyor çünkü bazı yazıları hayatımızın içinden yazmış yazarımız. Yazar diyor ki; ️Bu kitap her şeyin bir başlangıcı olabilir, sonu da… Gözlerimizin önündeki perdeleri kaldırabilir ya da hepten bizi kör edebilir. Umarım yazılarda kendinle yüzleşirsin. Bazen aşık olduğun anları, bazen lisede alnının ortasında çıkan bir sivilceyi, bazen annenin, babanın değerini bulacaksın bu yazılarda. Bu kitap sensin. Hani yazsam ne güzel olur dediğin cümleler var burada. İşte o cümleleri yazdım. İçine biraz seni, biraz kendimi kattım. Bu yazdıklarım bir kitaptan çok hayata yapılmış konuşmalardan ibaret ben konuştum hayat beni dinledi. Aslında konuşan ben değildim. O bana zorla yazdırdı, kaçamadım. Hayat bize hiçbir zaman iyi davranmayacak ve zaman zaman çok büyük sorunlarımız olacak, kaybetmek bize göre değilken, kazanmak bazen bir mucize olacak. Hayat bizden mucize bekliyor ve inanmamız gereken tek şey, mükemmel olduğumuzdur. Hiç gittin mi sen? Hiç gittiler mi senden?Hayatında binlercesi varken, o birine takılıp kaldın mı sen hiç? İnsan öğrenmeye gelir bu dünyaya, sen en son gitmeyi öğren çocuk.️ Bazen sarılmak iyi gelir. Karşındaki ne hisseder bilmezsin ama sen iyi hissedersin. Bazıları verdiğin değeri anlamaz hepsi bu. Kaybetmek en çok onların hakkı işte. ️insanın kalbi söz dinlemez ve karşısındaki acı verse de sever.️ Hayat, hayatımızda olan insanlara rağmen yalnız olduğumuzu anladığımız anda başlar.️ Küçükken başka insanları sevince, anneme sevgimin yetmeyeceğini düşünürdüm hep. Sevginin kotalı bir şey olduğunu düşünmek gibi bir şey bu. Annesi olmayan bir arkadaşım vardı.Her gece yatarken, her sabah uyanırken annesiz kalacağım diye korkardım. Gökyüzü herkese mavi ama herkes bakamıyor işte o gökyüzüne… Mavi güzel renk, annemin gözlerinde saklı bir kısmı. Anne diyebilmek başka bir huzur.️ Ben aynı ben ama eksildim biraz, kısacası senin dönecek yüzün olsa bile benim seni koyacak bir yerim yok. ️Bir insanın sana verebileceği en güzel şey güvendir.️ insanların çoğu sizi hiçbir zaman anlamayacak. Hayatta bizi anlayacak birkaç insan var belki de Onlar da çok uzakta. ️Biraz umursamaz olmak lazım. Bayağı umursamaz olmak lazım. Hem senden değerli ne var ki? Umursadığın kadar yıpranıyorsun. Değer verdiğin kadar kazık yiyorsun. Şarkılar olmasa gerçekten yalnız kalırdık.️ Gülmek cesaret istemez ama ağlamak cesaret ister. İnsanlar çoğu zaman kaçar ağlamaktan, güçsüz olarak adlandırılmakta korkarlar. ️Bazı insanların bir ilişkiyi başlamadan bitirmek gibi yetenekleri var. Dünyanın en büyük evindeki en büyük odaya sahip olsan da senin sıkıştığın yer beyninin içidir ve bütün kazalar orada gerçekleşir.️ Yürüyebildiğin kadar yürü, sevebildiğin kadar sev. Sonra bir kahve iç ama herkesle kahve içilmez, unutma. Sadece aşık olduğun insanla kahve iç. Onu izlerken kahven soğusun, soğuk kahveyi sırf onun yüzünden sev.