Geç olsa da iyi ki tanıştım dediğim bir yazar. Storytele karşı başlangıçta ne kadar ön yargılıysam şimdi bir o kadar seviyorum. Eve sürekli kitap alıp okunmamışlar yığınını ha bire büyütmeyi sevmiyorum çünkü. Bir yandan fiziksel olarak okuma yaparken diğer yandan okumayı arzuladığım diğer kitapları dinlemek, daha çok yazarla daha hızlı tanışmak bulunmaz bir nimet şimdilerde. Yazarın kalemini çok sevdim. Dallarını her yöne uzatmaktan korkmayan bir ağaç gibi. Hem seçtiği konuların farklılığı hem dilin tüm tatlarını kullanıyor olması çok hoşuma gitti. Gerçi bazı yerlerde okura “sürpriz” niyetine yazılan satırlar var sanki, ama bunların hiçbirinde “aaa böyle miymiş, meğer bundan mıymış” demedim. Kitaba dair olumsuz sayılabilecek tek eleştirim bu sanırım. Okuyucuyu şaşırtmak için tasarlanıp asla şaşırtmayacak yerlerin oluşu. Ha, belki de asla öyle bir derdi yoktur yazarın da bana öyle gelmiştir. Günümüz yazarlarının, öykücülerinin bazılarının dilinde hissettiğim bir duygu var: Yaşanmışlıkların verdiği acıları aşamayışın yarattığı taptaze bir sızı. Ve bunun ağlayarak değil tam tersi kahkahaların arasında inceden yedirilerek verilmesi. Tüm öykülerde değil ama bazılarında, bu duygu çok yoğundu bende. Yazarın benzetmeleri de bana göre çok ustacaydı. Her seferinde bunu nasıl tam olarak buraya yerleştirmiş diye şaşırdım. Sözün özü, yazarla tanışmak isteyenler için uygun, öykü okumak isteyenler için uygun, gülümserken hüzünlenen o kalabalık güruh için epey uygun bir kitap. Ha bir de, madem sesli kitap dedim, kitaba sesini veren kişinin emeğini yadsımak hiç olmaz. Duygusunu her kelimeye hiç potluk bırakmayacak şekilde giydiren Deniz Yüce Başarır’ın hakkını vermek gerek.

Bavula SığmayanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20222,676 okunma

·

133 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilay