Kısa ama derin
Kitap için söyleyebileceğim çok net bir şey var; kısa ama bir o kadar derin ve içli!
Zülfü Livaneli çok kıymetli ve kitapları ile insanları etkilediğinden hiçbir şüphem olmayan o nadide yazarlardan..
Her kitabı ayrı bir hikaye, ama hayatın içinden ama dışından. Bütünlük kurabildiğiniz ve anlatılanlardan asla kopmadığınız, bir sonraki bölüme sabırsızlıkla geçmek istediğiniz kitapların güzel yazarı. (En azından okuduklarım böyle)
Huzursuzluk kitabında beni cezbeden şeylerden biri Mardin'de geçiyor olmasıydı. Topraklarıma ait yerlerde ki yazılmış bir hikayeye tanıklık etmek çok daha keyifli olur diye düşündüm.
Anlatılan yerlere gitmiş, o havayı solmuş olunca hikayenin içine girmek çok daha keyifli. Tabi kitabı okurken keyif almaktan çok hüzün gemisine bilet almış gibi oldum ama olsun...
Gerçekten adı gibi, okurken huzursuz hissettiren kısımları vardı. Hele ki bir bölümünde, kalbime taş oturmuş da içim ezilmiş gibi hissettim. Belki kurgu belki hikaye fakat yaşanmış şeylerden alıntılanmış bir hikaye. İsimler kurmaca, diyaloglar sahte belki ama anlatılanlar bir o kadar yaşanmış şeyler. Görmediğiniz fakat bir düşününce yaşandığını bildiğimiz şeyler....
Kitapta özellikle Ezidi kesimi hakkında bilmediğim şeyler öğrendim. Elbette şeytana tapmadıklarını biliyordum. Üniversite de aldığım Yaşayan Dünya Dinleri dersi sayesinde bilgim vardı. Bazı şeyler daha anlamlı geldi gözüme sadece. Üstelik Darülzaferan Manastırının altında bir Güneş Tapınağı olduğunu bilmiyordum...
Bir kez daha ziyaret etme hissi doğdu içime.. Zaten muhteşem bir yer.
Kitap incelemesi yaparken spoiler vermek istemediğim için kişiler hakkında pek yazmıyorum.
Umarım hepimiz günün birinde içimizdeki hareseyi yener ve bir şeylerden arınmayı başarırız.
Meleknazlar, Zilanlar ve Nergisler gibi yiten, yitirilen kız çocuklarının ruhu şad olsun.
Barış içinde, savaşa lanet ederek yaşayalım!
Keyifli okumalar.
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.